Report this post to the editors

Αρχές και Διακηρύξεις

Απο την “Την Πολιτικη Φιλοσοφια του Bakunin” του G.P. Maximoff, 1953, The Free Press, NY

Συνεπεια των Σπουδαιων Αρχων που Διακηρυχθηκαν απο την Γαλλικη Επανασταση

Απο τον καιρο οταν η Επανασταση μετεφερε στις μαζες το ευαγγελιο της – οχι το μυστικιστικο αλλα το λογικο, οχι το ουρανιο αλλα το γηινο, οχι το θεικο αλλα το ανθρωπινο Ευαγγελιο, το Ευαγγελιο των Δικαιωματων του Ανθρωπου – απο τοτε που διακηρυξε οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι ισοι, οτι ολοι οι ανθρωποι δικαιουνται την ελευθερια και την ισοτητα, οι μαζες ολων των Ευρωπαικων χωρων, σε ολον τον πολιτισμενο κοσμο, αφυπνιζονται σταδιακα απο τον υπνο που τις κρατουσε δεσμιες απο τοτε που ο Χριστιανισμος τις ναρκωσε με το οπιο του, και αρχισαν να αναρωτιουνται αν και αυτες εχουν δικαιωμα στην ισοτητα, στην ελευθερια και στην ανθρωπια.

Μολις τεθηκε αυτη η ερωτηση, οι ανθρωποι, καθοδηγουμενοι απο την υπεροχη αισθηση της ακοης τους καθως και απο τα ενστικτα τους, συνειδητοποιησαν πως η πρωταρχικη συνθηκη της αληθινης χειραφετησης τους, ή του εξανθρωπισμου τους, αφορουσε πρωτιστα την ριζικη αλλαγη της οικονομικης τους καταστασης. Το ζητημα του καθημερινου ψωμιου ειναι δικαια το πρωτο ζητημα για αυτους, και οπως παρατηρηθηκε απο τον Αριστοτελη ηδη, ο ανθρωπος, προκειμενου να μπορει να σκεφτεται, προκειμενου να νιωθει ελευθερος, προκειμενου να εξελιχθει στον εαυτο του, πρεπει να απελευθερωθει απο τις υλικες αγωνιες της καθημερινης ζωης. Για τον ιδιο λογο, οι μπουρζουαδες, που ειναι τοσο θορυβωδεις στις κραυγες τους εναντια στον υλισμο των ανθρωπων και κηρυσσουν προς αυτους τα ελλειματα που εχει ο ιδεαλισμος, ξερουν πολυ καλα, πως οσον αφορα τους ιδιους το κηρυγμα τους μενει στα λογια και ποτε στο παραδειγμα.

Το δευτερο ζητημα που προκυπτει για τους ανθρωπους – αυτο του ελευθερου χρονου μετα την δουλεια – αφορα την ουσιαστικη κατασταση της ανθρωποτητας. Ομως το ψωμι και ο ελευθερος χρονος δεν μπορουν ποτε να αποκτηθουν χωρις την ριζικη μεταμορφωση της υπαρχουσας κοινωνιας και αυτο εξηγει γιατι η Επανασταση, παροτρυμενη απο τις αρχες της, εδωσε ζωη στον Σοσιαλισμο.

Ο Σοσιαλισμος ειναι Δικαιοσυνη…

Ο Σοσιαλισμος ειναι δικαιοσυνη. Οταν μιλαμε για την δικαιοσυνη, καταλαβαινουμε ετσι οχι την δικαιοσυνη που περιλαμβανεται στους Κωδικες της Ρωμαικης νομοθεσιας – οι οποιοι βασιστηκαν σε μεγαλο βαθμο σε βιαια γεγονοτα που επιτευχθηκαν με την ισχυ, την καθαγιασμενη απο τον χρονο και τις ευλογιες της μιας ή της αλλης εκκλησιας βια (χριστιανικης ή παγανιστικης), και ως τετοιοι εγιναν αποδεκτοι ως απολυτες αρχες, απο τις οποιες καθε νομικος κωδικας συναγεται μετα απο λογικη σκεψη – οχι, μιλαμε για εκεινη την δικαιοσυνη που βασιζεται αποκλειστικα στην ανθρωπινη συνειδητοτητα, την δικαιοσυνη που βρισκεται στην συνειδηση καθε ανθρωπου – ακομη και σε εκεινη των παιδιων – και μπορει να εκφραστει με μια απλη λεξη: ισοτητα.

Η παγκοσμια αυτη δικαιοσυνη, η οποια εξαιτιας της βιας και των θρησκευτικων επιρροων, δεν εχει επικρατησει ακομη στον πολιτικο ή τον νομικό ή τον οικονομικο κοσμο, θα πρεπει να αποτελεσει την βαση του νεου κοσμου. Χωρις αυτην δεν μπορει να υπαρξει ελευθερια, ή δημοκρατια, ουτε ευημερια, ουτε και ειρηνη. Πρεπει λοιπον να καθορισει τις αποφασεις μας ωστε να εργαστουμε αποτελεσματικα για την εδραιωση της ειρηνης. Και ειναι αυτη η δικαιοσυνη που μας παρακινει να αναλαβουμε εμεις οι ιδιοι την υπερασπιση των συμφεροντων των φρικτα κακομεταχειρισμενων ανθρωπων, και να απαιτησουμε την οικονομικη και κοινωνικη τους χειραφετηση, παραλληλα με με την πολιτικη τους ελευθερια.

Η Βασικη Αρχη του Σοσιαλισμου.

Δεν προτεινουμε εδω, κυριοι, αυτο ή το αλλο σοσιαλιστικο συστημα. Αυτο που απαιτουμε τωρα ειναι η εκ νεου διακηρυξη της σπουδαιας αρχης της Γαλλικης Επαναστασης: πως καθε ανθρωπινο ον πρεπει να διαθετει τα υλικα και ηθικα μεσα ωστε να αναπτυξει ολη την ανθρωπια του. Μια αρχη, η οποια κατα την γνωμη μας, μεταφραζεται στο ακολουθο προβλημα:

Την οργανωση της κοινωνιας με τετοιο τροπο ωστε καθε ατομο, ανδρας ή γυναικα, να μπορει να ανακαλυπτει, με την εισοδο του στην ζωη, τα ιδια περιπου μεσα για την αναπτυξη των δικων του διαφορετικων ιδιοτητων και της αξιοποιησης τους στην εργασια του. Την οργανωση μιας κοινωνιας τετοιας που θα καθιστα αδυνατη την εκμεταλλευση της εργασιας οποιουδηποτε, δινοντας την δυνατοτητα σε καθε ατομο να απολαμβανει το κοινωνικο περισσευμα, το οποιο στην πραγματικοτητα παραγεται μονο απο τον συλλογικο μοχθο, και να το απολαμβανει στον ιδιο βαθμο με εκεινον της συμβολης του στην δημιουργια αυτου του περισσευματος.

Απορριψη του Κρατικου ΣοσιαλισμουΗ πραγματοποιηση αυτου του σκοπου σαφως και θα χρειαστει αιωνες εξελιξης. Ομως η ιστορια τον εχει φερει στο προσκηνιο και εκτοτε δεν μπορουμε να τον αγνοουμε χωρις να καταδικασουμε τον εαυτο μας στην απολυτη ανικανοτητα. Βιαζομαστε εδω να προσθεσουμε πως απορριπτουμε εντονα καθε προσπαθεια κοινωνικης οργανωσης που δεν αποδεχεται την πληρη ελευθερια των ατομων και των οργανισμων, ή που θα απαιτουσε την εγκαθιδρυση οποιασδηποτε κανονιστικης εξουσιας. Στο ονομα της ελευθεριας, την οποια αναγνωριζουμε ως το μοναδικο θεμελιο και μονη δημιουργικη αρχη οργανωσης, οικονομικης ή πολιτικης, οφειλουμε να διαμαρτυρομαστε εναντια σε οτιδηποτε θυμιζει, εστω και αμυδρα, τον Κρατικο Κομμουνισμο, ή τον Κρατικο Σοσιαλισμο.

Καταργηση του Κληρονομικου Δικαιου

Το μοναδικο πραγμα που, κατα την γνωμη μας, μπορει και οφειλει να κανει το Κρατος, ειναι να τροποποιησει σταδιακα το κληρονομικο δικαιο ετσι ωστε να καταληξει το συντομοτερο δυνατο στην πληρη καταργηση του. Ο νομος, οντας κατεξοχην δημιουργια του Κρατους, και μια απο εκεινες ακριβως τις συνθηκες που καθιστουν την υπαρξη του απολυταρχικου θεϊκου Κρατους δυνατη, μπορει και πρεπει να καταργηθει απο την ελευθερια αντι του Κρατους. Με αλλα λογια, το Κρατος πρεπει να αποσυντεθει σε μια κοινωνια οργανωμενη ελευθερα συμφωνα με τις αρχες της δικαιοσυνης. Το κληρονομικο δικαιο, κατα την γνωμη μας, πρεπει να καταργηθει, μιας και η συνεχιζομενη υπαρξη του διαιωνιζει την οικονομικη ανισοτητα, οχι την φυσικη ανομοιοτητα των ανθρωπων, αλλα την τεχνητη ανθρωπινη ανισοτητα των ταξεων – οι ανθρωποι θα αναζητουν παντα την κληρονομικη ισοτητα στην αναπτυξη και την διαμορφωση της νοημοσυνης τους, συνεχιζοντας να αποτελουν πηγη καταδικης για καθε πολιτικη και κοινωνικη ανισοτητα. Ο σκοπος της δικαιοσυνης ειναι η εξαπλωση της ισοτητας για ολους. Και επειδη αυτη η ισοτητα θα εξαρταται απο την οικονομικη και πολιτικη οργανωση της κοινωνιας – μια ισοτητα με την οποια ολοι και ο καθε ενας θα ξεκινουν την ζωη τους καθοδηγουμενοι απο την φυση τους, και θα ειναι το αποτελεσμα των δικων τους προσπαθειων. Κατα την γνωμη μας, η ιδιοκτησια των αποθανοντων θα πρεπει να συλλεγεται στο κοινωνικο ταμειο για την διδασκαλια και την εκπαιδευση των παιδιων και των δυο φυλων, συμπεριλαμβανομενης και της συντηρησης τους μεχρι την ενηλικιωση τους. Ως Σλαβοι και Ρωσοι θα προσθεσουμε πως, μαζι με την βασικη κοινωνικη ιδεα και τα γενικα και παραδοσιακα ενστικτα των πληθυσμων μας, η ιδιοκτησια θα πρεπει να κατεχεται μονο απο εκεινους που την καλλιεργουν με τα ιδια τους τα χερια.

Ειμαστε πεπεισμενοι κυριοι, πως η αρχη αυτη ειναι δικαιη, πως αποτελει ουσιωδη και αναποφευκτη συνθηκη καθε σοβαρης κοινωνικης μεταρρυθμισης, και κατα συνεπεια πως η Δυτικη Ευρωπη δεν θα διστασει να αναγνωρισει και να την αποδεχτει, παρα τις δυσκολιες εφαρμογης της σε χωρες οπως η Γαλλια, για παραδειγμα, οπου οι χωρικοι καλλιεργουν την δικη τους γη, αλλα συντομα οι περισσοτεροι απο αυτους δεν θα κατεχουν σχεδον τιποτα, εξαιτιας του τεμαχισμου της γης ως αναποφευκτη συνεπεια του πολιτικου και οικονομικου συστηματος που επικρατει σημερα σε αυτη την χωρα. Ωστοσο, θα παραμεινουμε επιφυλακτικοι στο να προσφερουμε οποιαδηποτε προταση στο ζητημα της γης…και θα περιοριστουμε στην διατυπωση της ακολουθης διακηρυξης:

Διακηρυξη του Σοσιαλισμου.

“Πεπεισμενοι πως η σοβαρη επικρατηση της ελευθεριας, της δικαιοσυνης και της ειρηνης θα ειναι αδυνατη εφοσον η πλειοψηφια του πληθυσμου παραμενει δεσμια των βασικων αναγκων της, εφοσον στερειται παιδειας ειναι καταδικασμενη στην πολιτικη και κοινωνικη ασημαντοτητα και την σκλαβια – για την ακριβεια οχι εξαιτιας καποιου νομου που την επιβαλλει – αλλα απο την ανεχεια καθως και την αναγκαιοτητα της εργασιας χωρις αναπαυση ή ελευθερο χρονο, παραγοντας ολον εκεινον τον πλουτο για τον οποιο καμαρωνει ο υπολοιπος κοσμος, με ανταλλαγμα ενα μικρο μονο μερος του που δεν αρκει καλα καλα για την διασφαλιση των αναγκαιων ως την επομενη ημερα.

“Πεπεισμενοι πως για την μαζα του πληθυσμου, την φρικτα κακομεταχειρισμενη στο περασμα των αιωνων, το προβλημα του ψωμιου ειναι το προβλημα της διανοητικης χειραφετησης, της ελευθεριας και της ανθρωπιας.

“Πεπεισμενοι πως η ελευθερια χωρις Σοσιαλισμο ειναι προνομιακη και αδικη, πως ο Σοσιαλισμος χωρις ελευθερια ειναι σκλαβια και βαρβαροτητα.

“Η Λιγκα [για την Ειρηνη και την Ελευθερια] διακηρυσει βροντερα την αναγκαιοτητα της ριζικης κοινωνικης και οικονομικης ανοικοδομησης, εχοντας ως στοχο της την χειραφετηση της εργασιας των ανθρωπων απο το υποζυγιο που τους εχει επιβαλλει το κεφαλαιο και οι μεγαλοιδιοκτητες, μια ανοικοδομηση βασισμενη στην απολυτη δικαιοσυνη – ουτε την νομικη, ουτε την θεολογικη, ουτε την μεταφυσικη δικαιοσυνη, απλα την ανθρωπινη δικαιοσυνη – βασει της θετικης επιστημης και της ευρυτερης ελευθεριας”.

Η Οργανωση των Παραγωγικων Δυναμεων στην Θεση της Πολιτικης Εξουσιας

Ειναι απαραιτητη η πληρης καταργηση, τοσο για λογους αρχης οσο και για τους πρακτικους, ολων οσων αποκαλουνται πολιτικη εξουσια, και αυτο γιατι για οσο υπαρχει η πολιτικη εξουσια, θα υπαρχουν εξουσιαστες και εξουσιαζομενοι, αφεντες και σκλαβοι, εκμεταλλευτες και εκμεταλλευομενοι. Με την καταργηση της, η πολιτικη εξουσια θα πρεπει να αντικατασταθει απο την οργανωση των παραγωγικων δυναμεων και των οικονομικων υπηρεσιων.

Λαμβανοντας υποψη την τεραστια αναπτυξη των συγχρονων κρατων – μια αναπτυξη που στην τελικη της φαση μειωνει πολυ λογικα το Κρατος σε εναν παραλογισμο – καθισταται σαφες πως οι ημερες του Κρατους και της Κρατικης αρχης ειναι μετρημενες. Βλεπουμε ηδη να πλησιαζει η πληρης χειραφετηση των εξαντλημενων απο τον καθημερινο μοχθο μαζων και της ελευθερης κοινωνικης τους οργανωσης. Ελευθερης απο καθε κυβερνητικη παρεμβαση και δημιουργημενης απο τις οικονομικες σχεσεις των ανθρωπων που εχουν απορριψει ολους τους παλιους Κρατικους περιορισμους και τις εθνικες διαφορες, διατηρωντας ως βαση τους μονο την παραγωγικη εργασια, την εξανθρωπισμενη εργασια, εχοντας ενα κοινο συμφερον παρα την διαφορετικοτητα οσων το επιδιωκουν.

Το Ανθρωπινο Ιδεωδες

Το ιδεωδες αυτο σαφως και εμφανιζεται στους ανθρωπους σηματοδοτωντας πρωτα απο ολα το τελος της αναγκης, το τελος της ανεχειας, και την πληρη ικανοποιηση ολων των υλικων αναγκων μεσω της συλλογικης εργασιας, ισοτιμης και υποχρεωτικης για ολους, και στην συνεχεια, ως το τελος της κυριαρχιας και της αρχης της ελευθερης οργανωσης της ζωης των ανθρωπων συμφωνα με τις αναγκες τους – οχι απο επανω προς τα κατω, οπως συμβαινει με το Κρατος, αλλα με μια οργανωση δημιουργημενη απο τους ιδιους τους ανθρωπους, περα απο ολες τις κυβερνησεις και τα κοινοβουλια, με την ελευθερη ενωση των εργατων στα εργοστασια και τα αγροκτηματα, στις κομμουνες και τα εθνη, και εντελει, στο απωτερο μελλον, στην παγκοσμια ανθρωπινη αδελφοτητα, που θα πανηγυριζει πανω απο τα συντριμμια ολων των Κρατων.

Το Προγραμμα της Ελευθερης Κοινωνιας

Εξω απο το συστημα του Μαζινι (ιταλος πολιτικος, συνιδρυτης του συγχρονου ιταλικου κρατους) που δεν ειναι αλλο απο το συστημα της δημοκρατιας στην μορφη του Κρατους, δεν υφισταται αλλο συστημα απο αυτο της δημοκρατιας ως κομμουνα, της δημοκρατιας ως ομοσπονδισμο, και της Σοσιαλιστικης και γνησια λαϊκης δημοκρατιας – το συστημα του Αναρχισμου. Ειναι οι πολιτικες της Κοινωνικης Επαναστασης, που στοχευουν στην καταργηση του Κρατους, και της οικονομικης, συνολικα ελευθερης οργανωσης των ανθρωπων, μιας οργανωσης απο κατω προς τα επανω, μεσω της ομοσπονδιας.

…Δεν θα υπαρχει δυνατοτητα υπαρξης πολιτικης κυβερνησης, γιατι αυτη η κυβερνηση θα μεταμορφωθει σε απλη διαχειριστρια των κοινων υποθεσεων. Το προγραμμα μας συνοψιζεται με λιγα λογια στα εξης:

Ειρηνη, χειραφετηση, και ευτυχια των καταπιεσμενων.
Πολεμος εναντια σε ολους τους καταπιεστες και τους καταχραστες.
Πληρης αποκατασταση των εργαζομενων: ολο το κεφαλαιο, τα εργοστασια και ολα τα εργαλεια της δουλειας και οι πρωτες υλες να αποδωθουν στις ενωσεις, και η γη σε εκεινους που την καλλιεργουν με τα χερια τους.
Ελευθερια, δικαιοσυνη και αδελφοτητα για ολα τα ανθρωπινα οντα στην γη.
Ισοτητα για ολους.

Προς ολους, χωρις καμια απολυτως διακριση, με ολα τα μεσα αναπτυξης, εκπαιδευσης και ανατροφης, καθως και με ισες δυνατοτητες για ζωη παραλληλα με την εργασια.

Οργανωση μιας κοινωνιας μεσω της ελευθερης ομοσπονδιοποιησης απο κατω, των εργατικων ενωσεων, των βιομηχανικων αλλα και αγροτικων, επιστημονικων καθως και των λογοτεχνικων ενωσεων – αρχικα στην μορφη της κομμουνας, μετα της ομοσπονδιοποιησης των κομμουνων σε περιφερειες, των περιφερειων σε εθνη, των εθνων στην διεθνη αδελφικη ενωση.

Σωστες Τακτικες κατα την διαρκεια της Επαναστασης

Σε μια κοινωνικη επανασταση, η οποια ειναι καθολα και διαμετρικα αντιθετη προς μια πολιτικη επανασταση, ο αριθμος ατομων δεν εχει καμια σχεδον σημασια, ενω η αυθορμητη δραση των μαζων ειναι τα παντα. Το μονο που μπορουν να κανουν τα ατομα ειναι να αποσαφηνισουν, να αναπαραγουν και να επεξεργαστουν τις ιδεες συμφωνα με το λαικο ενστικτο, και, ακομη περισσοτερο, να συμβαλλουν στις ακαταπαυστες προσπαθειες για την επαναστατικη οργανωση των φυσικων δυνατοτητων των μαζων – και, τιποτα περα απο αυτα, τα υπολοιπα μπορουν και πρεπει να πραγματοποιηθουν απο τους ιδιους τους ανθρωπους. Οποιαδηποτε αλλη μεθοδος θα μπορουσε να καταληξει σε πολιτικη δικτατορια, στην επανεμφανιση του Κρατους, στα προνομια και τις ανισοτητες ολων των καταπιεσεων που επιβαλλει το Κρατος – δηλαδη θα μπορουσε να οδηγησει σε εναν ταυτολογο αλλα λογικο τροπο επανεγκαθιδρυσης της πολιτικης, κοινωνικης και οικονομικης σκλαβιας των μαζων των ανθρωπων.

Ο Βαρλιν και ολοι οι φιλοι του, οπως καθε ειλικρινης Σοσιαλιστης αλλωστε, και γενικα ολοι οι εργαζομενοι που εχουν γεννηθει και μεγαλωσει με τον λαο, μοιραζονται σε μεγαλο βαθμο την απολυτα θεμιτη προκαταληψη εναντια στις πρωτοβουλιες που προερχονται απο μεμονωμενα ατομα, εναντια στην εξουσια που ασκουν τα ανωτερα ατομα, και οντας πανω απο ολα συνεπεις, επεκτεινουν την ιδια προκαταληψη και δυσπιστια ακομα και στους εαυτους τους.

Η Επανασταση με Διαταγματα ειναι Καταδικασμενη στην Αποτυχια. Αντιθετα προς τις ιδεες των εξουσιαστων Κομμουνιστων, συνολικα λανθασμενες ιδεες κατα την γνωμη μου, πως η Κοινωνικη Επανασταση μπορει να θεσπιστει και να οργανωθει μεσω καποιας δικτατοριας ή καποιου Κεντρικου Συμβουλιου – οι φιλοι μας, οι Παριζιανοι Κοινωνικοι – Σοσιαλιστες, διατηρουσαν την γνωμη πως η επανασταση μπορει να συμβει και να πραγματοποιηθει συνολικα μονο μεσω της αυθορμητης και διαρκους μαζικης δρασης των ομαδων και των ενωσεων των ανθρωπων.

Οι Παριζιανοι φιλοι μας ειχαν χιλιες φορες δικιο. Μιας και πραγματι, δεν υπαρχει τετοιο μυαλο, οσο και αν διαθετει το χαρισμα της ευφυιας, ή αν πρεπει να μιλησουμε για την συλλογικη δικτατορια που αποτελειται απο μερικες εκατονταδες υπερτατα προικισμενων ατομων – δεν υφισταται τετοιος συνδυασμος διανοιων τοσο ευρυς ωστε να ειναι σε θεση να αναλογιστει στο συνολο της την απειρη πολλαπλοτητα και διαφορετικοτητα των πραγματικων ενδιαφεροντων, προσδοκιων, βουλησεων και αναγκων που στην ολοτητα τους αποτελουν την συλλογικη βουληση των ανθρωπων. Δεν υπαρχει αυτη η διανοια που θα μπορουσε να σκαρφιστει μια κοινωνικη οργανωση ικανη να ικανοποιησει τον καθε εναν και ολους.

Μια τετοια οργανωση θα ειναι παντα ενα Προκρουστειο κρεβατι στο οποιο η βια, η λιγο ή περισσοτερο νομιμοποιημενη απο το Κρατος, θα επεβαλλεται στην ατυχη κοινωνια. Ειναι ομως το παλιο συστημα οργανωσης που βασιζεται στην ισχυ που η Κοινωνικη Επανασταση οφειλει να φερει σε τελος παραδινοντας την πληρη ελευθερια στις μαζες, στις ομαδες, στις κομμουνες, τις ενωσεις, και στα ατομα ακομα, καταστρεφοντας μεμιας και για παντα ολους τους ιστορικους λογους που προκαλουν την βια – την ιδια την υπαρξη του Κρατους, η πτωση του οποιου θα συμπεριλαβει και την καταστροφη ολων των ανισοτητων του νομικου δικαιου και ολων των λαθων των διαφορων αιρεσεων. Εκεινο το δικαιο και εκεινων των αιρεσεων που αποτελουν παντα την απαθη εξιδανικευση, ιδεατη αλλα και πραγματικη, καθε βιας που το Κρατος εκπροσωπει, εγγυαται και εξουσιοδοτει.

Ειναι προφανες πως μονο οταν το Κρατος παψει να υπαρχει η ανθρωποτητα θα αποκτησει την ελευθερια της, και τα πραγματικα ενδιαφεροντα της κοινωνιας, ολων των ομαδων, και ολων των τοπικων οργανισμων, και παρομοια, ολων των ατομων που διαμορφωνουν αυτες τις οργανωσεις θα ανακαλυψουν την πραγματικη τους ικανοποιηση.

Η Ελευθερη Οργανωση που ακολουθει την Καταργηση του Κρατους

Η καταργηση του Κρατους και της Εκκλησιας θα πρεπει να αποτελει την πρωταρχικη και αναμφισβητη συνθηκη της πραγματικης χειραφετησης της κοινωνιας. Μονο μετα απο αυτα η κοινωνια θα μπορεσει και πρεπει να ξεκινησει την αναδιοργανωση της. Ωστοσο αυτα, πρεπει να συμβουν οχι απο την κορυφη προς τα κατω, οχι συμφωνα με καποιο ιδανικο σχεδιο που ετοιμασαν μερικοι σοφοι ή πολυμαθεις, και μεσω θεσπιστηριων διαταγματων που εκδιδει καποια δικτατορικη εξουσια ή ακομη και Εθνοσυνελευση εκλεγμενη απο καποιο καθολικο δικαιωμα στην ψηφο. Ενα τετοιο συστημα, οπως εχω ηδη ισχυριστει, θα οδηγουσε αναποφευκτα στην δημιουργια μιας κυβερνητικης αριστοκρατιας, δηλαδη, μιας ταξης προσωπων που δεν εχει απολυτως τιποτα κοινο με τις μαζες των ανθρωπων. Και ας μην εχουμε καμια αμφιβολια, η ταξη αυτη θα στρεφονταν ξανα στην εκμεταλλευση και την αποχαυνωση των μαζων υπο την επιφαση της κοινης ευημεριας ή της σωτηριας του Κρατους.

Η Ελευθερια πρεπει να πηγαινει Χερι με Χερι με την Ισοτητα

Ειμαι ενας απο τους πεπεισμενους θιασωτες της οικονομικης και κοινωνικης ισοτητας, γιατι πιστευω πως μακρια απο αυτην, η ισοτητα, η ελευθερια, η δικαιοσυνη, η ανθρωπινη αξιοπρεπεια, η προκοπη των ανθρωπων καθως και η ευημερια των εθνων, δεν ειναι τιποτα παρα νεα λαθη. Οντας ταυτοχρονα υπερμαχος της ελευθεριας – της πρωταρχικης συνθηκης της ανθρωποτητας – πιστευω πως η ισοτητα θα πρεπει να εγκαθιδρυθει σε εναν κοσμο αυθορμητης οργανωσης της εργασιας και της συλλογικης ιδιοκτησιας, με την ελευθερη οργανωση των παραγωγων σε κομμουνες, και τις ελευθερες ομοσπονδιες των κομμουνων – αλλα σε καμια περιπτωση μεσω της κυριαρχικης προστασιας του Κρατους.

Η Διαφορα μεταξυ Εξουσιαστικης και Ελευθεριακης Επαναστασης

Αυτο ειναι το σημειο που διχαζει κυριως τους Σοσιαλιστες ή επαναστατες κολλεκτιβιστες απο τους εξουσιαστες Κομμουνιστες, τους υπερμαχους της Κρατικης πρωτοβουλιας. Ο στοχος και των δυο ειναι ο ιδιος: και τα δυο μερη επιθυμουν την δημιουργια μιας νεας κοινωνικης ταξης που βασιζεται αποκλειστικα στην συλλογικη εργασια, κατω απο οικονομικες συνθηκες ισοτιμες για ολους – δηλαδη, κατω απο συνθηκες συλλογικης ιδιοκτησιας των εργαλειων της παραγωγης.

Μονο που οι Κομμουνιστες φανταζονται πως μπορουν να τα αποκτησουν μεσω της αναπτυξης και της οργανωσης της πολιτικης δυναμης των εργαζομενων ταξεων, και κυριως του αστικου προλεταριατου, υποβοηθουμενοι απο την ριζοσπαστικη μπουρζουαζια – ενω οι επαναστατες Σοσιαλιστες, οι εχθροι ολων των διφορουμενων συμμαχιων, πιστευουν αντιθετα, πως ο κοινος αυτος σκοπος μπορει να κατακτηθει οχι μεσω των πολιτικων, αλλα των κοινωνικων (και κατα συνεπεια αντι-πολιτικων) οργανωσεων, και της δυναμης των εργαζομενων μαζων των πολεων και των χωριων, συμπεριλαμβανομενων και ολων εκεινων που, αν και ανηκουν εκ γεννετης σε ανωτερες ταξεις, εχουν με την προσωπικη τους ελευθερη βουληση σπασει τους δεσμους τους με το παρελθον και εχουν ενωθει ανοικτα με το προλεταριατο εχοντας αποδεκτει το προγραμμα του.

Οι Μεθοδοι των Κομμουνιστων και των Αναρχικων

Κατα συνεπεια δυο διαφορετικοι μεθοδοι. Οι Κομμουνιστες πιστευουν πως ειναι απαραιτητη η οργανωση των δυναμεων των εργαζομενων προκειμενου να αποκτησουν την πολιτικη εξουσια του Κρατους. Οι επαναστατες Σοσιαλιστες οργανωνονται με την προοπτικη της καταστροφης, ή αν προτιματε μια περισσοτερο εκλεπτυσμενη εκφραση, την ρευστοποιηση του Κρατους. Οι Κομμουνιστες ειναι οι θιασωτες της αρχης και της πρακτικης της εξουσιας, ενω οι επαναστατες Σοσιαλιστες εναποθετουν την πιστη τους μονο στην ελευθερια. Ειναι και οι δυο φιλοι της επιστημης, με την οποια θα καταστρεψουν τις δεισιδαιμονιες και θα αντικαταστσηουν την θρησκευτικη πιστη. Αλλα οι πρωτοι θελουν να επιβαλλουν την επιστημη στους ανθρωπους, ενω οι επαναστατες κολλεκτιβιστες προσπαθουν να διαδωσουν την επιστημη και την γνωση μεταξυ των ανθρωπων, ετσι ωστε οι διαφορες ομαδες της ανθρωπινης κοινωνιας, οταν πειστουν πια απο την προπαγανδα, να μπορουν να οργανωνονται και αυθορμητα να συνδυαζονται σε ομοσπονδιες, συμφωνα με τις φυσικες τους τασεις και τα πραγματικα τους ενδιαφεροντα, αλλα ποτε συμφωνα με καποιο σχεδιο που εχει εκ των προτερων συνταχθει ωστε να επιβληθει στις απαιδευτες μαζες απο μερικα “ανωτερα” μυαλα.

Οι Επαναστατες Σοσιαλιστες πιστευουν πως υπαρχουν πολλα περισσοτερα, περα απο την πρακτικη λογικη και την νοημοσυνη, στις ενστικτωδεις προσδοκιες και τις πραγματικες αναγκες των μαζων των ανθρωπων απο οσα υπαρχουν στα σπουδαια μυαλα ολων εκεινων των πολυμαθων γιατρων και αυτοκλητων δασκαλων της ανθρωποτητας, οι οποιοι, εχοντας μπροστα τους τα θλιβερα παραδειγματα τοσων πολλων αποτυχημενων προσπαθειων να φερουν την ευτυχια στην ανθρωποτητα, επεμενουν στην αποφαση τους να εργαζονται στην ιδια κατευθυνση. Ομως, αντιθετα, οι επαναστατες Σοσιαλιστες πιστευουν πως η ανθρωποτητα εχει επιτρεψει να την κυβερνανε αλλοι για πολυ καιρο, υπερβολικα πολυ, και πως η πηγη της δυστυχιας της δεν βρισκεται στην μια ή την αλλη μορφη διακυβερνησης, αλλα στην αρχη και την ιδια την υπαρξη των κυβερνησεων, οποια και αν ειναι η φυση τους.

Ειναι αυτη η διαφορα γνωμης, που εχει πλεον καταστει ιστορικη, και σημερα απασχολει τον επιστημονικο Κομμουνισμο, οπως αυτος εχει αναπτυχθει απο την Γερμανικη σχολη και ειναι εν μερει αποδεκτος απο τους Αμερικανους και Αγγλους Σοσιαλιστες, και τον Προυντονισμο, ο οποιος εχει αναπτυχθει συστηματικα καταληγοντας στα τελικα συμπερασματα του, και ειναι αποδεκτος σημερα απο το προλεταριατο των Λατινικων χωρων. Ο Επαναστατικος Σοσιαλισμος εχει πραγματοποιησει την πρωτη πανηγυρικη και πρακτικη εμφανιση του στην Παρισινη Κομμουνα.

Στην Πανγερμανικη σημαια αναγραφεται: Διατηρηση και ενδυναμωση του Κρατους με καθε κοστος. Στην δικη μας, την σοσιαλιστικη επαναστατικη σημαια, αντιθετα, ειναι χαραγμενο, με φλογερα ματωμενα γραμματα: Καταστροφη ολων των Κρατων, εξολοθρευση του πολιτισμου της μπουρζουαζιας, ελευθερα αυθορμητη οργανωση απο τα κατω, μεσω ελευθερων ενωσεων, οργανωση των αχαλινωτων οχλων των καταπιεσμενων και ολης της χειραφετημενης ανθρωποτητας, δημιουργια ενος νεου, παγκοσμια ανθρωπινου, κοσμου.

Πριν την δημιουργια ομως, ή μαλλον την βοηθεια προς τους ανθρωπους ωστε να δημιουργησουν, την νεα αυτη οργανωση, ειναι απαραιτητη η επιτευξη της νικης. Ειναι απαραιτητο να ανατρεψουμε αυτο που υπαρχει, ωστε να καταφερουμε να φερουμε αυτο που θα επρεπε να υπαρχει…