Ένα άρθρο της Tanya Reinhart «από τα μέσα»

Greek translation of Tanya Reinhart’s article about the Israeli attach in Lebanon.

Οποιαδήποτε και αν είναι η μοίρα του αιχμάλωτου στρατιώτη Gilad Shalit, ο πόλεμος του ισραηλινού στρατού στη Γάζα δεν γίνεται γι’ αυτόν. Όπως ο αναλυτής θεμάτων ασφαλείας Alex Fishman, ανέφερε ευρέως, ότι ο ισραηλινός στρατός προετοιμαζόταν επί μήνες νωρίτερα για μια τέτοια επίθεση και ωθούσε συνεχώς προς αυτήν, με στόχο να πλήξει την υποδομή της Hamas και την κυβέρνησή της.

Ο ισραηλινός στρατός κλιμάκωσε τις ενέργειές του στις 8 Ιούνη, όταν δολοφόνησε το ανώτερο στέλεχος της κυβέρνησης της Hamas Abu Samhadana και ενέτεινε τις επιθέσεις του ενάντια στους πολίτες της Λωρίδας της Γάζας, ενώ η κυβερνητική έγκριση για τέτοιου είδους εκτεταμένη στρατιωτική δραστηριότητα δόθηκε ήδη στις 12 Ιούνη, αλλά αναβλήθηκε αμέσως μετά τη παγκόσμια κατακραυγή που προκλήθηκε εξαιτίας της δολοφονίας πολιτών από τους βομβαρδισμούς της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας την επόμενη ημέρα.

Η απαγωγή του στρατιώτη Gilad Shalit, απελευθέρωσε την «ασφαλιστική δικλείδα» και οι επιχειρήσεις άρχισαν στις 28 Ιούνη με την καταστροφή της υποδομής της Γάζας και τη σύλληψη και κράτηση της ηγεσίας της Hamas στη Δυτική Όχθη, η οποία, επίσης, προγραμματιζόταν επί εβδομάδες και προετοιμαζόταν εκ των προτέρων. (1)

Σύμφωνα με τα ισραηλινά κηρύγματα, το Ισραήλ τερμάτισε την κατοχή της Γάζας όταν εκκένωσε την περιοχή από τους εποίκους του, λέγοντας ότι η συμπεριφορά των Παλαιστίνιων ήταν αχάριστη. Αλλά κανείς από αυτούς τους ισχυρισμούς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι, όπως ορίστηκε ήδη στο Σχέδιο Αποδέσμευσης (Disengagement Plan), ότι η Γάζα παρέμεινε πάντα υπό πλήρη ισραηλινό στρατιωτικό έλεγχο, με λειτουργική βοήθεια από το εξωτερικό. Το Ισραήλ απέτρεψε οποιαδήποτε δυνατότητα οικονομικής ανεξαρτησίας για τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ από την αρχή δεν εφάρμοσε κανέναν από τους όρους της συμφωνίας για τη διέλευση των συνόρων του Νοέμβρη 2005.

Το Ισραήλ, απλώς αντικατέστησε την πολυδάπανη γι’ αυτό κατοχή της Γάζας με μια φτηνότερη, που, κατά την άποψή του, το απαλλάσσει από την ευθύνη του κατόχου να διατηρήσει τη Λωρίδα, αλλά και από την ανησυχία για την ευημερία και τη ζωή του ενάμισι εκατομμυρίου κατοίκων της, όπως καθορίζεται στην 4η Διάσκεψη της Γενεύης.

Το Ισραήλ δεν χρειάζεται αυτό το κομμάτι του εδάφους, που είναι από τα πιο πυκνο-εποικημένα στον κόσμο και το οποίο πάσχει από έλλειψη οποιωνδήποτε φυσικών πόρων. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιος δεν μπορεί να αφήσει τη Γάζα ελεύθερη, εάν θέλει να κρατήσει τη Δυτική Όχθη. Το ένα τρίτο των κατειλημμένων Παλαιστινίων ζει στη Λωρίδα της Γάζας. Εάν τους παραχωρηθεί η ελευθερία τους, θα μπορούσαν να γίνουν το κέντρο του παλαιστινιακού αγώνα για την απελευθέρωση, με ελεύθερη πρόσβαση στο Δυτικό και Αραβικό κόσμο. Για να ελέγξει τη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ χρειάζεται τον πλήρη έλεγχο της Γάζας. Η νέα μορφή ελέγχου του Ισραήλ που έχει αναπτυχθεί μετατρέπει το σύνολο της Λωρίδας σε στρατόπεδο ή φυλακή που σφραγίζεται εντελώς από τον έξω κόσμο.

Ο πολιορκημένος και κατειλημμένο λαός, χωρίς να ελπίζει σε κάτι και χωρίς καμιά εναλλακτικό μέσο πολιτικού αγώνα, πάντα θα αναζητά τρόπους να αγωνιστεί ενάντια στον καταπιεστή του. Οι φυλακισμένοι Παλαιστίνιοι της Γάζας, βρήκαν έναν τρόπο να παρενοχλούν τη ζωή των ισραηλινών που συνορεύουν με τη Λωρίδα, εκτοξεύοντας αυτοσχέδιες ρουκέτες Qassams, κατά μήκος του Τείχους της Γάζας ενάντια στις ισραηλινές πόλεις που συνορεύουν μ’ αυτήν. Αυτές οι πρωτόγονες ρουκέτες δεν διαθέτουν ακρίβεια ώστε να πλήξουν το στόχο τους και σπάνια προκαλούν τραυματίες στους Ισραηλινούς. Ωστόσο, προκαλούν φυσική και ψυχολογική ζημιά και παρενοχλούν τη ζωή στις ισραηλινές γειτονιές που έχουν ως στόχο. Για πολλούς Παλαιστίνιους οι ρουκέτες αυτές είναι η απάντηση στον πόλεμο που τους έχει κηρύξει το Ισραήλ. Όπως είπε ένας φοιτητής στους «New York Times»: «Γιατί πρέπει να είμαστε μόνο εμείς αυτοί που ζουν με το φόβο; Με τις ρουκέτες αυτές φοβούνται και οι Ισραηλινοί το ίδιο. Ή πρέπει να ζήσουμε σε ειρήνη μαζί ή σε καθεστώς φόβου μαζί». («New York Times», 9 Ιούλη 2006). (2)

Ο πιο ισχυρός στρατός της Μέσης Ανατολής δεν διαθέτει αντίδοτο στρατιωτικού τύπου σ’ αυτούς τους χειροποίητους πυραύλους. Μια πιθανή απάντηση είναι αυτή που πρότεινε εδώ και αρκετό η Hamas και επανέλαβε αυτή τη βδομάδα ο επικεφαλής της Haniyeh: μια συνολική κατάπαυση του πυρός. Η Hamas απέδειξε ήδη ότι μπορεί να κρατήσει το λόγο της. Περίπου 17 μήνες μετά την ανακοίνωσή της ότι αποφάσισε να εγκαταλείψει τον ένοπλο αγώνα και να αγωνιστεί με πολιτικά μέσα και ότι προχωρά σε μονομερή κατάπαυση του πυρός η Hamas δεν εκτόξευσε πυραύλους Qassams, παρά μόνο ύστερα από σοβαρή πρόκληση των Ισραηλινών, όπως στην περίπτωση της κλιμάκωσης των γεγονότων του Ιούνη.

Η Hamas, όμως, συνεχίζει να μάχεται κατά της κατοχής της Γάζας και της Δυτικής Όχθης. Από την πλευρά του Ισραήλ, το αποτέλεσμα των τελευταίων παλαιστινιακών εκλογών ήταν μια καταστροφή, γιατί, για πρώτη φορά, έχουμε μια εκλεγμένη ηγεσία που επιμένει να εκπροσωπεί τα συμφέροντα των Παλαιστινίων αντί να περιορίζεται στην αποδοχή των αιτημάτων των Ισραηλινών. Το Ισραήλ ούτε που θέλει να ακούσει για τερματισμό της κατοχής του και η επιλογή που έχει ήδη προωθηθεί είναι να τσακίσει με το στρατό του που έχει τρομερή δύναμη πυρός τους Παλαιστίνιους. Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να πεινάσουν, να βομβαρδιστούν, να τρομοκρατηθούν με βόμβες κρότου για μήνες ολόκληρους ώσπου να συνειδητοποιήσουν ότι το να εξεγείρεται κανείς είναι μάταιο και ότι η ποινή της ισόβιας φυλάκισης για τον καθένα τους είναι η μόνη τους ελπίδα αν θέλουν τη ζωή τους. Το πολιτικό τους εκλογικό σύστημα, οι θεσμοί τους, οι αρχές τους, πρέπει να καταστραφούν. Για τους Ισραηλινούς, η Γάζα πρέπει να κυβερνιέται από συμμορίες που θα συνεργάζονται με τους δεσμοφύλακες της φυλακής.

Ο ισραηλινός στρατός είναι πεινασμένος για πόλεμο. Και δεν πρόκειται να τον σταματήσει κανένας ενδοιασμός για την τύχη των οποιωνδήποτε αιχμαλώτων στρατιωτών του. Από το 2002, οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί υποστηρίζουν ότι και στη περίπτωση της Γάζας μια επιχείρηση τύπου «Αμυντική Ασπίδα» («Defensive Shield»), που εφαρμόστηκε στη Τζενίν, είναι αναγκαία. Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 15 Ιούλη (πριν την αποχώρησή του από τη Γάζα), ο στρατός είχε συγκεντρώσει τις δυνάμεις του στα σύνορα της Λωρίδας για να προχωρήσει σε μια επίθεση τέτοιου τύπου στη Γάζα. Οι ΗΠΑ, όμως, πρόβαλαν βέτο. Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις, έφτασε στην περιοχή σε μια επίσκεψη-αστραπή και έτσι ο στρατός αναγκάστηκε να κάνει πίσω. (3) Τώρα έφτασε, επιτέλους, η ώρα του.

Με την ισλαμοφοβία να έχει κυριεύσει την κυβέρνηση Μπους, φαίνεται ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να δώσουν τη συγκατάθεσή τους, με την προϋπόθεση να μην προκληθεί αγανάκτηση στην κοινή γνώμη από επιθέσεις σε άμαχους που παίρνουν έκταση στα ΜΜΕ. (4)

Τώρα που έλαβε το «πράσινο φως» για να επιτεθεί, το μόνο που απασχολεί τον ισραηλινό στρατό είναι η εικόνα του προς τα έξω. Ο αναλυτής θεμάτων ασφαλείας Fishman, ανέφερε ότι «αυτό που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην τεράστια στρατιωτική και διπλωματική προσπάθεια» είναι οι αναφορές για ανθρωπιστικής υφής κρίση στη Γάζα. Γι’ αυτό, λοιπόν, θα κοιτάξει να επιτρέψει την εισαγωγή τροφίμων στη Γάζα. (5) Είναι ανάγκη να ταΐσουμε τους Παλαιστίνιους για να μπορέσουμε ύστερα ανενόχλητοι να συνεχίζουμε να τους σκοτώνουμε.

Σημειώσεις: (1) Alex Fishman, Who is for the elimination of Hamas, Yediot Aharonot Saturday Supplement, June 30, 2006. See also Alex Fishman, The safety-catch released, Yediot Aharonot June 21, 2006 (Hebrew), Aluf Benn, An operation with two goals, Ha’aretz, June 29 2006. (2) Greg Myre, Rockets Create a ‘Balance of Fear’ With Israel, Gaza Residents Say. The New York Times, July 9, 2006. Στην ιστοσελίδα http://www.nytimes.com/2006/07/09/world/middleeast/09rockets.html?ex=1310097 (3) Steven Erlanger, “U.S. Presses Israel to Smooth the Path to a Palestinian Gaza”, New York Times, August 7 2005. Στην ιστοσελίδα http://www.nytimes.com/2005/08/07/international/middleeast/07israel.html The planned July 2005 offensive is documented in detail in my The Road Map to Nowhere – Israel Palestine since 2003, Verso, September 2006. (4) For a detailed survey of the U.S. administration’s present stands, see Ori Nir, U.S. Seen Backing Israeli Moves To Topple Hamas, The Forward, July 7, 2006. Στο http://www.forward.com/articles/8063 (5) Alex Fishman, Their food is finished, Yediot Aharonot, July 11, 2006. Στο http://www.tau.ac.il/~reinhart

· Μια περίληψη αυτού του κειμένου επρόκειτο να παρουσιαστεί στις 13 Ιούλη στο Yediot Aharonot, αλλά αναβλήθηκε λόγω των γεγονότων στο νότιο Λίβανο. Μια ελαφρώς διαφορετική εκδοχή αυτού του κειμένου δημοσιεύτηκε, σε ιταλική μετάφραση, στην εφημερίδα «Il Manifesto», η οποία διατίθεται στη διεύθυνση www.anarkismo.net/newswire.php?story_id=3424 Η παρούσα εκδοχή δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net και www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 21 Ιούλη 2006.

· · Η συγγραφέας του κειμένου Tanya Reinhart είναι αναρχική αγωνίστρια και καθηγήτρια Γλωσσολογίας στα πανεπιστήμια Τελ Αβίβ και Ουτρέχτης. Η ιστοσελίδα της είναι η www.tau.ac.il/~reinhart