Αυστραλιανή εργατική-κοινωνική ιστορία Νο1. Μια συνοπτική ιστορία των βίαιων συγκρούσεων ανάμεσα στους ναύτες του Σίδνεϊ και την αστυνομία μετά την απόπειρα των αστυνομικών να συλλάβουν έναν άνδρα που ήταν ντυμένος σαν γυναίκα.
Από http://www.anarkismo.net/article/13862 με μερικές προσθήκες.
Την Κυριακή, 23 Αυγούστου 1851 ξέσπασε μια άγρια συμπλοκή στο Σίδνεϊ. Ενώ τέτοιες ταραχές ήταν σύνηθες φαινόμενο εκείνη τη εποχή, η συγκεκριμένη αυτή εξέγερση είναι ενδιαφέρουσα γιατί προκλήθηκε από την απόπειρα των αστυνομικών να συλλάβουν έναν ναύτη που φορούσε γυναικεία ρούχα και είχε ως αποτέλεσμα σειρά επιθέσεων σε αστυνομικούς σταθμούς.
Αν και η αστυνομία και οι αναφορές των εφημερίδων στα γεγονότα είναι μπερδεμένα και συχνά αντιφατικά, η εξέγερση αυτή μάς λέει αρκετά για τη στάση μέρους του πληθυσμού του Σίδνεϊ σχετικά με τη λεγόμενη ετεροφυλενδυσία (cross dressing), την αστυνομία και τους νόμους. Ίσως αρκετοί διακατέχονταν από αντικληρικαλιστικές και γενικά ελευθεριακές απόψεις.
Στις 8 το βράδυ αυτής της ημέρας ο αστυνομικός McEvan καλείται στο Church Hill όπου δύο άντρες προκαλούν αναταραχές. Ο ένας ήταν ντυμένος με γυναικεία ρούχα κάτι που ήταν τότε παράνομο. Φτάνοντας εκεί, τού είπαν ότι οι δυο ταραχοποιοί έχουν πάει στην μπυραρία Black Boy. Ο αστυνομικός πήγε εκεί και προσπάθησε να συλλάβει τον ντυμένο με τα γυναικεία, αλλά αυτός τον έσπρωξε, τον έριξε κάτω και το έβαλε στα πόδια.
Ο McEvan έτρεξε για βοήθεια και σε λίγο επέστρεψε με άλλους 6 αστυνομικούς. Την ώρα αυτή ο κυνηγημένος, που ονομαζόταν Michael Knight, είχε καταφύγει στην εκκλησία St. Philip (Σημείωση του ποστερ στο ιντι (οχι του συγγραφεα): παλιά το Μεσαίωνα υπήρχαν νόμοι που έλεγαν οτι όποιος πήγαινε σε μια εκκλησία δε μπορούσε να συλληφθεί και οτι η μπατσαρία δε μπορούσε να μπει εκεί, δηλαδή παλιότερα οι εκκλησίες ήταν άσυλο όπως είναι σήμερα τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα, αν και μάλλον αυτό δεν έχει σχέση με την ιστορία αυτή, το αναφέρω ως αξιοπερίεργο), όπου μάλλον δημιούργησε και εκεί κάποιο επεισόδιο. Τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα της οδού Cumberland απ’ όπου στάλθηκε στοι κεντρικό τμήμα στην οδό Druitt.
Όταν οι συνάδελφοί του από τα πολεμικά πλοία “Caliope” και “Pandora” έμαθαν τα γεγονότα, συγκρότησαν διαδήλωση μερικών εκατοντάδων ατόμων έξω από το πρώτο τμήμα, όπου επιτέθηκαν στους αστυνομικούς. Το πλήθος εισέβαλε στο τμήμα, οπλίστηκε με καδρόνια και σίδερα και απαίτησε την απελευθέρωση του Knight και όλων των κρατουμένων. Αλλά μόνο ένας ναύτης, ο Anderson, κρατείτο εκεί και απελευθερώθηκε.
Εμφανίστηκαν αστυνομικές ενισχύσεις αλλά δεν κατάφεραν και πολλά πράγματα καθώς μερικοί από το πλήθος τους επιτέθηκαν. Ο ίδιος ο McEvan τραυματίστηκε στο κεφάλι από σιδερένια βέργα.
Το πλήθος έκανε τότε νέα διαδήλωση προς τα γυναικεία κρατητήρια στην οδό Clarence. Στο δρόμο η διαδήλωση μεγάλωσε και ο αριθμός των συμμετεχόντων έφτασε περίπου τους 600. Φτάνοντας εκεί, το πλήθος απαίτησε την απελευθέρωση όλων των κρατουμένων, αλλά οι εκεί αστυνομικοί κράτησαν άμυνα και στο μεταξύ έφτασαν νέες αστυνομικές ενισχύσεις, οι οποίες όμως υπέστησαν άγρια επίθεση από το πλήθος με πέτρες και άλλα αντικείμενα για αρκετή ώρα.
Μετά το πλήθος κατέβηκε στο κεντρικό αστυνομικό τμήμα και κρατητήριο της οδού Druitt. Εκεί οι διαδηλωτές επιτέθηκαν στο κτίριο, μπήκαν μέσα και απελευθέρωσαν αμέσως τον Knight και όλους τους κρατούμενους. Ένας μικρός αριθμός αστυνομικών γλύτωσε την επίθεση και κράτησε κάποιες πύλες κλειστές και ασφαλείς. Ωστόσο, ένας κρατούμενος, ο Kidney, δεν μπόρεσε να διαφύγει και χτυπήθηκε άσχημα από τους αστυνομικούς. Μετά οδηγήθηκε σε δίκη για απόπειρα απόδρασης με το κεφάλι δεμένο με επιδέσμους, ματωμένα ρούχα και το ένα μπράτσο μπαταρισμένο.
Οι αστυνομικές δυνάμεις ενισχύθηκαν αρκετά στο μεταξύ και συνάντησαν το πλήθος που το διέταξαν να διαλυθεί στο όνομα της βασίλισσς. Οι διαδηλωτές αρνήθηκαν να διαλυθούν και τότε η αστυνομία επιτέθηκε και κατάφερε αυτή τη φορά να τους απωθήσει. Αρκετοί διαδηλωτές απείλησαν ότι θα συγκροτήσουν νέα διαδήλωση αλλά δεν το έκαναν.
Με τη διάλυση του πλήθους άρχισαν και οι συλλήψεις, αν και οι πιο πολλές τυχαίες και μεμονωμένες. Επίσης, υπήρξαν αρκετοί τραυματισμοί και από τις δύο πλευρές. Αρκετοί από τους συλληφθέντες οδηγήθηκαν στο δικαστήριο, ενώ σε πολλούς κρατούμενους αποφασίστηκε να τοποθετηθεί αλυσίσα στο ένα πόδι.
Τη επόμενη μέρα ο ναύτης John Down με μερικούς άλλους συγκεντρώθηκαν εκ νέου και αποπειράθηκαν να απελευθερώσουν κάποιους κρατούμενους με επίθεση στο τμήμα. Οπλισμένοι με ρόπαλα απελευθέρωσαν έναν, αλλά δεν κατάφεραν να επιτύχουν περισσότερα. Τότε κατέφυγαν σε κάποια αγκυροβολημένα πλοία στο Circular Quay, από όπου, πορευόμενοι μέσα από τους βράχους, συγκεντρώθηκαν στο τμήμα της οδού Clarence όπου αποπειράθηκαν να μπουν μέσα. Απαίτησαν την απελευθέρωση των κρατουμένων εκεί και έκαναν απόπειρα επίθεσης στους αστυνομικούς, οι οποίοι όμως ασφάλισαν την είσοδο και ταμπουρώθηκαν στο εσωτερικό. Σε λίγο έφτασαν ενισχύσεις και απώθησαν τους επιτιθέμενους πριν συλλάβουν τον Down και μερικούς άλλους.
Την ίδια ημέρα, αλλά και την επόμενη, 22 άνδρες, οδηγήθηκαν στο κεντρικό δικαστήριο. Όλοι σχεδόν παραπονέθηκαν ότι χτυπήθηκαν και ότι συνελήφθησαν χωρίς λόγο. Παρά την απουσία επαρκών στοιχείων κηρύχθηκαν όλοι ένοχοι για κατηγορίες όπως μέθη, απρεπή συμπεριφορά, επιθέσεις και άλλα. Οι περισσότερες ποινές ήταν χρηματικά πρόστιμα και οι πιο σοβαρές ήταν καταβολή 5 πάουντς (βρεταννικό νόμισμα) ή ένα μήνα φυλάκιση. Ο δε επικεφαλής του δικαστηρίου παραπονέθηκε ότι κανείς από τους ανωτέρους των ναυτών δεν παραβρέθηκε στη δίκη.
* Για το κείμενο αυτό πάρθηκαν στοιχεία κυρίως από το διαδίκτυο.
www.anarkismo.net/article/13862