Report this post to the editors
… ας σκοτώσουμε το φίδι
Αυτή τη βαρβαρότητα οφείλουμε να την αναγνωρίσουμε σε πείσμα των αστικών αερολογιών που επιχειρούν να τη σχετικοποιήσουν. Και αναγνωρίζοντάς την, να την αντιπαλέψουμε προτάσσοντας τη δική μας ένωση, τη συνδικαλιστική ένωση των εργαζομένων. Θυμίζοντας ξανά, ότι το δικό μας έθνος είναι οι ανάγκες μας, οι ανάγκες της τάξης μας, η τάξη μας. Η εργατική τάξη.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι ο φασισμός υπήρξε ένα εξαιρετικά δημοφιλές ρεύμα στις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Η δημοφιλία αυτή – όπως και η λαϊκότητά του – διατηρούνται και στην επανεμφάνισή του στην Ευρώπη, από το 1985 και μετά. Είναι επίσης γνωστό ότι η αντιμετώπισή του – ιδιαίτερα αφού μαζικοποιηθεί – δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.
Στην Ευρώπη ο φασισμός πρώτα συνετρίβει στρατιωτικά και μετά ηττήθηκε ηθικά. Κυρίως, το ιστορικό συμπέρασμα που προκύπτει, τόσο από την προπολεμική όσο και από τη σύγχρονη εμφάνιση εμφάνιση των ακροδεξιών «κινημάτων», είναι ότι η αξιακή επίκληση του πολιτικού φιλελευθερισμού απέναντί τους (συνήθης πρακτική και της Αριστεράς), όχι μόνο δεν τα αποδυναμώνει αλλά τα ενισχύει. Κι αυτό γιατί η ακροδεξιά στηρίζεται ακριβώς στην αξιακή κατάρρευση του πολιτικού φιλελευθερισμού, στον οποίο χρεώνει όλες τις καπιταλιστικές δυσπλασίες, αφήνοντας ανέγγιχτη την οικονομική ουσία του καπιταλισμού.
Η ακροδεξιά (και τα «πατριωτικά» μορφώματα τύπου Ρεσάλτο, Τούμπανη κλπ) συντρίβονται όταν η συζήτηση κατευθύνεται εκεί που πρέπει, στην οικονομία με ότι αυτό περικλείει: τον καταμερισμό της εργασίας, την σχέση Κεφαλαίου – Εργασίας, την οργάνωση σε ταξική και αποκλειστικά ταξική βάση. Το γεγονός ότι κατά το μεσοπόλεμο ο φασισμός συνάντησε μαζική και λαϊκή αντίσταση μόνο στην Ισπανία δεν είναι καθόλου τυχαίο. Οφείλεται στο γεγονός ότι η οργάνωση της εργατικής τάξης (που είναι αυτή που έχει πραγματικό συμφέρον να συντρίψει την ακροδεξιά) δεν έγινε σε πολιτικό επίπεδο, αλλά σε κοινωνικό και οικονομικό.
Η τάξη δηλαδή αναγνώριζε τον εαυτό της ως τέτοιο μέσα από τις οικονομικές οργανώσεις, τα συνδικάτα (και είναι πολύ ελπιδοφόρα η παρέμβαση του Σωματείου των Μουσικών στην πάλη κατά του φασισμού και υπεράσπισης των μεταναστών) και όχι μέσα από εξωτερικές κομματικές δομές. Απέκτησε έτσι τη δυνατότητα να ξεχωρίζει τον καπιταλισμό από τα συμπτώματά του και να αναπτύξει σε ουσιαστικό βαθμό την εργατική αλληλεγγύη. Η ανάπτυξη ενός πλατιού ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που αυτό θα θέτει την ατζέντα στην ελληνική κοινωνία, είναι η πραγματική απάντηση στην άνοδο και το θράσος της ακροδεξιάς και των τουμπαναίων.
Ο ταξικός συνδικαλισμός αποτελεί την ομοσπονδία των κοινών συμφερόντων από εργατική σκοπιά, άρα την πραγμάτωση της εργατικής αλληλεγγύης απέναντι στις πλασματικές ταυτότητες που προβάλει η ακροδεξιά και τα ρετάλια των «πατριωτών». Οι αντιρατσιστικές παρεμβάσεις (στο παλιό Εφετείο, στον Αγιο Παντελεήμονα και οπουδήποτε αλλού), μπορεί να είναι έτσι κι αλλιώς αξιοσέβαστες αλλά έχουν πρακτική σημασία μόνο στο βαθμό που γίνονται από την ταξική σκοπιά των ελλήνων και των μεταναστών εργαζομένων. Διαφορετικά εκπίπτουν από το επίπεδο της αλληλεγγύης σε αυτό της φιλανθρωπίας. Η ακροδεξιά βαρβαρότητα επομένως, δεν είναι απλά ένας ορατός κίνδυνος για την ελληνική κοινωνία. Είναι ήδη παρούσα σε αυτήν και ο κίνδυνος αφορά τη μεγαλύτερη επέκτασή της.
Είναι παρούσα στις κατασταλτικές πολιτικές, στις απελάσεις των μεταναστών, στους ρατσιστικούς βανδαλισμούς της Μανωλάδας, της Κυψέλης και της Ομόνοιας. Είναι όμως παρούσα και στη στασιμότητα των εργατικών αγώνων και στην τελμάτωση των εργατικών διεκδικήσεων και στην καθήλωση των εργατικών δικαιωμάτων των μεταναστών.
Αυτή τη βαρβαρότητα οφείλουμε να την αναγνωρίσουμε σε πείσμα των αστικών αερολογιών που επιχειρούν να τη σχετικοποιήσουν. Και αναγνωρίζοντάς την, να την αντιπαλέψουμε προτάσσοντας τη δική μας ένωση, τη συνδικαλιστική ένωση των εργαζομένων. Θυμίζοντας ξανά, ότι το δικό μας έθνος είναι οι ανάγκες μας, οι ανάγκες της τάξης μας, η τάξη μας. Η εργατική τάξη.
ΥΓ. Σύντροφοι κυκλοφόρησε η ΜΗΝΙΑΤΙΚΗ ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ. Να την αγοράσετε.
H ζωή μας είναι μία πάλη να ξεφύγουμε από το βασίλειο της τυφλής αναγκαιότητας και να δημιουργήσουμε το βασίλειο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΜΗΝΙΑΤΙΚΗ ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ