Report this post to the editors

Στον αγώνα των λαών του Αμαζονίου

Η ανακοίνωση που ακολουθεί είναι μια πρωτοβουλία διεθνούς ελευθεριακής αλληλεγγύης στους ιθαγενείς λαούς του Αμαζονίου του Περού, στον αγώνα τους για την υπεράσπιση και τη διάσωση της γης τους καθώς και της πανάρχαιας κουλτούρας τους.

Η ανακοίνωση που ακολουθεί είναι μια πρωτοβουλία διεθνούς ελευθεριακής αλληλεγγύης στους ιθαγενείς λαούς του Αμαζονίου του Περού, στον αγώνα τους για την υπεράσπιση και τη διάσωση της γης τους καθώς και της πανάρχαιας κουλτούρας τους. Η γη και η κουλτούρα αυτή έχουν γίνει αντικείμενο βίας και απειλών εκ μέρους της περουβιάνικης κυβέρνησης, σε συνεργασία με τον ιμπεριαλισμό, τις πολυεθνικές και τη Δεξιά (κυρίως την Alianza Popular Revolucionaria Americana, την Unidad Nacilonal και τους συνεχιστές του καθεστώτος Φουτζιμόρι) που έχουν υπογράψει και σύρει το Περού στη δίνη της συμφωνίας NAFTA.

Η Union Socialista Libertaria (Ελευθεριακή Σοσιαλιστική Ένωση) καλεί τις αναρχικές, ελευθεριακές και άλλες παρόμοιες οργανώσεις σε όλο τον κόσμο να υπογράψουν το παρακάτω ντοκουμέντο, να το υιοθετήσουν και να το δημοσιοποιήσουν σε ηλεκτρονικά φόρουμ, περιοδικά, εφημερίδες, δελτία, τοίχους, δημόσιες πολιτιστικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και άλλα, με στόχο τη δημιουργία μιας ξεκάθαρης ελευθεριακής μαχητικής θέσης πάνω στο τι γίνεται στο Περού.

Έτσι προτείνουμε στους ελευθεριακούς συντρόφους να οργανώσουν κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις έξω από Περουβιάνικες πρεσβείες σε κάθε χώρα, σε συντονισμό με άλλες συνιστώσες του αγώνα, ώστε να καταγγελθούν οι πράξεις του Κράτους και των πολυεθνικών στη χώρα μας. Έχουμε πίστη στην αλληλεγύη που μας χαρακτηρίζει ως ελευθεριακούς επαναστάτες, ότι μπορούμε να κάνουμε κοινή μας υπόθεση την υπόθεση των ιθαγενών αδελφών μας, κάνοντάς τους γνωστό το ότι δεν είναι μόνοι, ότι οι αγώνες τους είναι και δικοί μας αγώνες, μέχρι που θα έρθουν τέτοιοι καιροί που μπορούμε να δημιουργήσουμε μια αληθινή κοινωνία πλήρους ελευθερίας, αυτονομίας και ανθρώπινης προόδου, χωρίς εκμεταλλευόμενους και εκμεταλλευτές.

Οι ιθαγενείς κοινότητες καθώς και οι κοινότητες στο τμήμα του Αμαζονίου στην περουβιάνικη ζούγκλα (ειδικά στα μέρη Loreto, San Martin, Amazonas, Ucayali, Huanuco, Cuzco και Madre de Dios) για μια ακόμα φορά παίζουν τα τύμπανα της αντίστασης και του αγώνα ενάντια στο μακελειό που προετοιμάζεται εκ μέρους του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που υποστηρίζεται από την περουβιάνικη κυβέρνηση (με το κόμμα Aprista στην εξουσία). Έχουν καλέσει σε μια λαϊκή εξέγερση διαμέσου μιας επ’ αόριστον λαϊκής γενικής απεργίας η οποία έχει αρχίσει μαζικά από τις 9 Απρίλη. Έτσι, βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα του πολέμου εδώ και 50 και πλέον μέρες, ένα ξεκάθαρο παράδειγμα της οργάνωσης και του ηρωισμού τους.

Η διαδικασία εντατικοποίησης του αγώνα των ιθαγενών και των λαών του Αμαζονίου είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του περουβιάνικου Κράτους, που σε αντίθεση με τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει, όπως η Συμφωνία των Ιθαγενών και των Ινδιάνικων Φυλών (Νο 169) της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), τις καταπατά συστηματικά, παρ’ ότι με τις συμφωνίες αυτές είναι υποχρεωμένο να συζητά με τους ιθαγενείς λαούς οποιοδήποτε σχέδιο τους αφορά.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση των Aprista έχει εισάγει μια νέα εκστρατεία καταλήστευσης και ξεπουλήματος στις καλύτερες πολυεθνικές, εδαφών με παράδοση και ιστορία, έχοντας βάλει χέρι σε όλες τις ιθαγενείς κοινότητες (Wajun-Wampis, Kichuas, Arabelas, Huaronis, Pananujuris, Achuar, Murunahus ή Chitonahuas, Cacataibos, Matses, Candoshis, Shawis, Cocama-Cocamilla, Machiguengas, Yines, Ashaninkas, Yaneshas και άλλων) οι οποίες απαιτούν σήμερα το δικαίωμά τους στην αντίσταση και την ίδια τους την ύπαρξη.

Ο ρόλος του περουβιάνικου Κράτους

Ο Νόμος 20653, μέρος του Γενικού Νόμου περί των Ιθαγενών Κοινοτήτων, ο οποίος ψηφίστηκε από το καθεστώς του στρατηγού Χουάν Βελάσκο Αλβαράδο τον Ιούνη του 1974, αναγνωρίζει τη “νόμιμη ύπαρξη και τη νομική ταυτότητα των ιθαγενών λαών του Αμαζονίου και των εδαφών τους, διακηρύσσοντας τα πλήρη τους δικαιώματα”. Αυτό επιβεβαιώθηκε με το Σύνταγμα του 1979. Ωστόσο, όλα αυτά διαγράφτηκαν με μια μονοκονδυλιά με το Σύνταγμα του καθεστώτος Φουτζιμόρι, το 1993, ανοίγοντας έτσι το δρόμο της αρπαγής και της καταλήστευσης των εδαφών αυτών από τις κυβερνήσεις που διαδέχθηκαν το καθεστώς αυτό, ανοίγοντας την πόρτα στη NAFTA, και έτσι έγινε νόμος της δεύτερης κυβέρνησης των Aprista.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι με το Σύνταγμα του Φουτζιμόρι το 1993, ανοίχτηκε, επίσης, ο δρόμος για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, όπως ειπώθηκε πριν. Έτσι είναι ξεκάθαρο ότι το όλο σχέδιο για να πνιγούν και απομονωθούν οι κοινότητες αυτές έχει ήδη μπει σε εφαρμογή, για την απληστία των πολυεθνικών ώστε να κερδίσουν πρόσβαση στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, την εξορυκτική βιομηχανία, τον τουρισμό και την υλοτομία, σε περιοχές που παραδοσιακά ανήκουν στους λαούς που διαμένουν εκεί.

Με άλλα λόγια, στρώθηκε ο δρόμος στο Κράτος να διακηρύξει ότι η γη των ιθαγενών λαών είναι “διαπραγματεύσιμη, σύμφωνα με την οικονομία της αγοράς” μέσω των εκτελεστικών τους διαταγών και προσπερνώντας το κοινοβούλιο.

Ξανά, το περουβιάνικο Κράτος έδειξε ότι αποτελεί όργανο κυριαρχίας και εκμετάλλευσης στα χέρια των εκμεταλλευτριών τάξεων της χώρας, που επιζητούν να συνεχίσουν την απαλλοτρίωση όχι μόνο των πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά ακόμα και των πηγών των ιθαγενών λαών μας, οι οποίοι εξεγείρονται τώρα ενάντια στην καταπιεστική εξουσία.

Ως ελευθεριακοί κομμουνιστές, διακηρύσσουμε ότι το δικαίωμα των ιθαγενών κοινοτήτων στον ελεύθερο και χωρίς όρους αυτοκαθορισμό είναι η εξάσκηση της λαϊκής εξουσίας, μιας και βασίζεται σε κομμουναλιστικές αρχές, τη χρήση και τη συλλογική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών καθώς και σ’ εκείνες τις μορφές συλλογικής εργασίας και οφέλους που έχουν διατηρηθεί παραδοσιακά στον Αμαζόνιο, που είναι το σπίτι των 31 από τα 114 οικοσυστήματα σε όλο τον κόσμο, το 95% των δασών της χώρας καθώς και μια σημαντική πηγή νερού και αντιστοιχης ενέργειας.

Ο αγώνας των ιθαγενών της Abya Yala

Στο πλαίσιο της ιθαγενούς λαϊκής γενικής απεργίας, έγινε μια σημαντική συνέλευση των ιθαγενών κοινοτήτων των Άνδεων στη νότια περιοχή του Περού, Puno. Η συνέλευση αυτή κάλεσε την 4η Ηπειρωτική Σύνοδο των Ιθαγενών Λαών και Εθνών της Abya Yala και στις 31 Μάη, με τη σύμφωνη γνώμη όλων, δημοσιοποιήθηκε μια διακήρυξη με την οποία καλούνται οι πάντες να σεβαστούν τη μάνα γη και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, προς όφελος του ανθρώπινου είδους, μαζί με μια δυναμική άρνηση της επιχειρούμενης ιδιωτικοποίησης του νερού, της παρουσίας των πολυεθνικών και του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου.

Όλα αυτά συμπεριλαμβάνονταν στη Διακήρυξη της Mama Quta Titikaka (λίμνη Titicaca στα σύνορα Περού-Βολιβίας), στην οποία ενσωματώθηκε και μια συμφωνία για την κινητοποίηση των διαφόρων κοινωνικών και ιθαγενικών οργανώσεων τον Ιούνη για την υπεράσπιση των λαών του Αμαζονίου, όπως συνέβη και με το κάλεσμα για διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες έξω από τις περουβιάνικες πρεσβείες σε κάθε χώρα.

Είναι σημαντικό να δοθεί έμφαση στη φύση της συνόδου αυτής των ιθαγενών, η οποία ήταν αυτοδιευθυνόμενη, το είδος αυτό της οργάνωσης που προωθείται από τους ελευθεριακούς αγωνιστές. Στις Τελικές της Προτάσεις, η σύνοδος κάλεσε για “τη συγκρότηση λαϊκών κοινοτήτων βασισμένων στην αυτοκυβέρνηση και τον ελεύθερο καθορισμό κάθε λαού”.

Στο ίδιο πλαίσιο, κατήγγειλε τις απόπειρες του επίσημου Τύπου, που έχει αφιερώσει τις προσπάθειεές του στην παραπληροφόρηση, την λαθεμένη ερμηνεία ή την απόκρυψη των δίκαιων μέσων αγώνα που έχουν γίνει αντικείμενο επίθεσης στη ζούγκλα του Περού, σε αγαστή συνεργασία με την παρούσα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση και τους ηγέτες της, τον πρόεδρο Άλαν Γκαρσία, τον αντιπρόεδρο και συνταξιούχο ναύαρχο που είναι και υπεύθυνος για το μακελειό στις φυλακές κατά τη διάρκεια της τότε διακυβέρνησης από τους Aprista, στη δεκαετία του 1980, Luis Giampietri, τον πρωθυπουργο, Yehude Simon, ο οοίος από ηγέτης της Αριστεράς έγινε στήριγμα της των αντδραστικών Aprista.

Είναι ξεκάθαρο να δούμε ότι για τους μπουρζουάδες που ελέγχουν το Κράτος κάτω από τις ιμπεριαλιστικές διαταγές, ο μόνος δρόμος είναι το να απαλλοτριώσουν τη γη των κοινοτήτων. Και είναι την ίδια στιγμή που που εκπονούν σχέδια καταστροφής του είδους της κοινωνικής οργάνωσης των κοινοτήτων αυτών καθώς και τη σχέση που τις συνδέει με τη γη τους, μια σχέση που, στην ουσία, έρχεται σε σύγκρουση με τη δυτική αντίληψη περί ιδιοκτησίας και αποτελεί συνεπώς ένα φρένο στη λαιμαργία του πολυεθνικού κεφαλαίου, το οποίο προσπαθεί να ριζωώσει στις περιοχές αυτές, σφετεριζόμενο τη γη αυτή σε συνεργασία με το Κράτος και μετατρέποντάς τη σε πεδίο μάχης για να εγγυηθεί την ευημερία και κυριαρχία των εκμεταλλευτών.

Ο πρόεδρος Άλαν Γκαρσία ψεύδεται όταν λέει ότι από τα 63 εκατομμύρια εκτάρια της περουβιάνικης ζούγκλας μόνο τα 12 ανήκουν στις ιθαγενείς κοινότητες, όταν, αντίθετα, είναι περίπου 25 εκατομμύρια, όπως έχει επιβεβαιωθεί από τον ηγέτη και εκπρόσωπο των αγωνιζόμενων κοινοτήτων, Alberto Pizango, ο οποίος έχει κατηγορηθεί ότι “θέτει σε κίνδυνο την δημόσια ασφάλεια και καταστρέφει τις δημόσιες υπηρεσίες” μαζί με τους άλλους ιθαγενείς ηγέτες, Marcial Mudarra, τους αδελφούς Saul και Servando Puerta, Daniel Marzano και Teresita Antazu. Επιπλέον, ο Pizango έχει ήδη κατηγορηθεί επίσημα και για “εξέγερση, στάση και άλλες παραβάσεις” από το Περιφεριακό Κακουργιοδικείο της Λίμα και αντιμετωπίζει μια τρίτη κατηγορία από το Περιφερειακό Κακουργιοδικείο της Utcubamba για “διατάραξη κοινής ειρήνης”.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι κατηγορίες και γενικά η όλη νομική και πολιτική καταστολή αποτελεί μέρος των προσπαθειών του Κράτους να ποινικοποιήσει κάθε λαϊκή διαμαρτυρία και να καταστείλει τα δίκαια κοινωνικά αιτήματα, να επηρεάσει αρνητικά την κοινή γνωμη παρουσιάζοντας τους ιθαγενείς αδελφούς και αδελφές μας ως “σκέτους βανδάλους ή καταστροφείς, που δεν έχουν ιδέα από την πρόοδο που φέρνει η παγκοσμιοποίηση”.

Γι’ αυτό, ως ελευθεριακοί πιστεύουμε ότι ο αγώνας των ιθαγενών λαών, του Αμαζονίου και των Άνδεων για την υπεράσπιση της γης τους, του τρόπου αυτο-οργάνωσής τους και του πολιτισμού τους, είναι μέρος του μίνιμουμ προγράμματος που περιλαμβάνει την ικανοποίηση των αιτημάτων των κααπιεσμένων λαών από το Κράτος, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.

Η μίνιμουμ αυτή πλατφόρμα πρέπει να βασίζεται στην ανάγκη χρήσης άμεσης δράσης ώστε να εκδιωχθούν οι πολυεθνικές από τη γη των ιθαγενών. Αυτό είναι απαραίτητο ώστε να προστατευθεί η αγνότητα και βιωσιμότητα του οικοσυστήματος της περιοχής – το οποίο, πρέπει να υπενθυμίσουμε, είναι ένας από τους “πνεύμονες του πλανήτη – καθώς και για να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη και σχεδιασμένη χρήση της χλωρίδας και πανίδας στη βάση των κριτηρίων που τέθηκαν από τις ίδιες τις κοινότητες. Επιπλέον, όλα αυτά επιβάλλουν την ανάγκη της αυτοάμυνας για την υπεράσπιση της γης τους που πρέπει να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή της.

Έτσι πιστεύουμε ότι η αληθινή και ενεργός αλληλεγγύη με τους αγώνες των ιθαγενών λαών του Αμαζονίου θα πρέπει να πάρει τη μορφή λαϊκής διαμαρτυρίας (μαζική προπαγάνδα, απεργίες των συνδικάτων και λαϊκές απεργίες, άμεση δράση κ.λπ.) ώστε να ενσωματωθεί στη γενική πλατφόρμα του αγώνα που είναι βασισμενη σ’ αυτή των ιθαγενων.

Υποστηρίξτε τις δίκαες διαμαρτυρίες των ιθαγενών λαών του Αμαζονίου

Ως ελευθεριακοί κομμουνιστες που δεν περιμένουμε τίποτε από το Κράτος (παρά μόνο την καταστροφή του), βρισκόμαστε σε άμεση συμπάθεια με τους αγώνες αυτούς των ιθαγενών άμεσο μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου απελευθέρωσης των εκμεταλλευόμενων λαών και, γι’ αυτό, μέρος μιας πιο ευρείας στρατηγικής ή ενός μάξιμουμ προγράμματος κοινωνικής επανάστασης.

Για το λόγο αυτό, πρέπει να υποστηρίξουμε τα αιτήματα εκείνα που κοντοπρόθεσμα εξυπηρετούν τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και για να ενδυναμώσουν την κοινωνική, πολιτική και οικονομική οργάνωση, με στόχο την αντιμετώπιση του εκμεταλλευτή Κράτους, καταστρέφοντάς το από τα μέσα, οικοδομώντας αυτούς τους πυρήνες λαϊκής εξουσίας οι οποίοι θα αναποδογυρίσουν τον γίγαντα και το προκάλυμά του τον καπιταλισμό, ο οποίος έχει τραυματιστεί πλέον θανάσιμα σε παγκόσμιο επίπεδο από μια παγκόσμια κρίση από την οποία δεν πρόκειται να συνέλθει, όπως επιθυμούμε, μιας και είναι η μπουρζουαζία που πρέπει να πληρώσει και όχι οι εργαζόμενοι.

Έτσι, υποστηρίζουμε τον αγώνα των λαών του Αμαζονίου και τις διάφορες κοινότητές του, που αναζητούν μια άμεση λύση, και ενωνόμαστε μαζί τους στα αιτήματα:

– ακύρωση όλων των νόμων που καταστρέφουν ή καταπατούν τα συμφέροντα των ιθαγενών και αγροτικών κοινοτήτων, με άλλα λόγια τους νόμους αυτούς που επιβλήθηκαν στο λαό χωρίς να ρωτηθεί

– σεβασμός της αυτονομίας και του αυτοκαθορισμού των ιθαγενών κοινοτήτων καθώ και της ενεργού πολιτικ΄τους συμμετοχης στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Η τελική απόφαση αν ή όχι θα δεχθούν νομικές ρυθμίσεις ή συμβόλαια παραχώρησης, πρέπει να λαμβάνεται μέσω αμεσοδημοκρατικών μηχανισμών (λαϊκές συνελεύσεις, δημοψηφίσματα κ.λπ.)

– οφέλη και ευκολίες έτσι ώστε οι ιθαγενείς κοινότητες να μπορούν να αναπτύξουν τις παραγωγικές, εμπορικές και βιομηχανικές τους δραστηριότητες, με έμφαση στον άμεσο έλεγχο από τους ίδιους, βασισμένου στις αρχές της αυτοδιεύθυνσης και ης κοινωνικοποίησης

– οφέλη και ευκολίες για την προώθηση και βελτίωση της εκπαίδευσης και του πολιτισμού ανάμεσα στις κοινότητες (απο αυτούς γι’ αυτούς). Περισσότερα σχολεία και πτυχιούχοι δάσκαλοι ώστε να πριωθηθεί η εκπαίδευση στους ιθαγενείς σπουδαστές. Με άλλα λόγια, η ανάπτυξη ενός ορθολογικού, υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικού συστήματος, χωρίς ανταγωνισμό και τάσεις αρπαγής που δημιουργεί ο καπιταλιστικός κόσμος της αγοράς

– μεγαλύτερα οφέλη στους ιθαγενείς λαούς από την εκμετάλλευση του πετρελαίου και του υσικού αερίου, μαζί με την κατασκευή νοσοκομείων, δρόμων και όλης της απαραίτητης υποδομής, που θα αποφασιστεί από τον ίδιο το λαό και που θα διευθύνεται από τις κοινότητες διαμέσου μηχανισμών που παρέχουν πλήρη έλεγχο των δικών τους υποθέσεων

– Άμεση ανάκληση της εκστρατείας ποινικοποίησης των διαμαρτυριών από την κυβέρνηση των Aprista και της περουβιάνικης Δεξιάς μαζί με ένα τέλος στην κακοποίηση των κοινωνικών αγωνιστών και των άλλων ψυχολογικών μέσων με στόχο τη λαϊκή αποστροφή από τα κοινωνικά προβλήματα της χώρας.

Διεθνιστική αλληλεγγύη στον αγώνα των λαών των Αμαζονιου του Περού!

Άμεση ανάκληση όλων των νόμων κ.λπ. που καταπατούν την κυριαρχία των ιθαγενών!

Για την ελευθερία και την υπεράσπιση της σκέψης, του πολιτισμού και του αυτοκαθορισμού όλων των λαών του κόσμου!

Ενάντια στην εξουσία του Κράτους, οργάνωση κι αγώνας από τα κάτω!

Κάτω η NAFTA και οι άλλες καπιταλιστικές συμφωνίες!

Έξω οι ιμπεριαλιστικές πολυεθνικές και ο αμερικάνικος στρατός από τη Λατινική Αμερική!

Τέρμα στην ποινικοποίση των διαμαρτυριών και άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων του αγώνα!

Ζήτω οι ηρωικοί αγώνες των ιθαγενών λαών της Abya Yala!

Είμαστε όλοι Αμαζόνιοι!

Ζήτω αυτοί που αγωνίζονται!

Λίμα, 5 Ιούνη 2009.

Μέχρι τώρα έχουν υπογράψει οι (ως επί το πλείστον αναρχοκομμουνιστικές) οργανώσεις:
1.Unión Socialista Libertaria (Lima, Peru) 2. Red Libertaria Popular Mateo Kramer (Colombia) 3. Periódico Barrikada (Uruguay) 4. Convergencia Anarquista Específica (Chile) 5. Corriente Acción Libertaria (Chile) 6. Huancayo Rebelde (Huancayo, Peru) 7. Centro de Estudios Sociales Manuel González Prada (Huancayo, Peru) 8. Columna Libertaria Joaquín Penina (Argentina) 9. Organisation Communiste Libertaire (France) 10. Asociación Obrera de Canarias / Ēššer Ămăhlan n Təkanaren (Canary Islands, Africa) 11. Frente de Estudiantes Libertarios (Chile) 12. Federazione dei Comunisti Anarchici (Italy) 13.- Ateneo Autónomo de Contracultura y Estudios “La Libertaria” (Venezuela) 14.- Red Libertaria (Argentina) 15.- Antorcha Libertaria (Colombia) 16.- Revista libertaria Divergences (Belgium) 17.- Colectivo de comunicación y agitación popular “Mecha” (Colombia) 18.- Colectivo ReXiste Riot Grrrl (Colombia) 19.- Estrategia Libertaria (Chile) 20.- Federación Anarquista Uruguaya (Uruguay) 21.- Organización Socialista Libertaria (Argentina) 22.- Organización Comunista Libertaria (Chile) 23.- Colectivo Agitación Libertaria (Chile) 24.- The Anarchist International (V/P) 25.- Espacio Libertario (Argentina) 26.- Kolectivo Utopía Ácrata Libertario (Argentina) 27.- Colectivo ResGestae (Colombia) 28.- Federation Anarchiste (Francia – Bélgica) 29.- Colectivo Qespikay (Cusco, Perú) 30.- Periódico Anarquista “El Surco” (Chile) 31.- Buffalo Class Action (EE.UU.) 32.- Zabalaza Anarchist Communist Front (Sudáfrica) 33.- Unión Solidaria y Libertaria (Argentina) 34.- Workers Solidarity Alliance (EE.UU. y Canadá) 35.- La Batalla de los trabajadores (Chile) 36.- Colectivo: Kolumna Insumisa Fraternal Anarquista (Colombia)37.- Alternative Libertaire(France) 38.- Coordination des Groupes Anarchistes (France) 39.- Federação Anarquista do Rio de Janeiro (Brazil) 40.- Comité de solidarité avec les peuples du Chiapas en lutte (France) 41.- Miami Autonomy and Solidarity (USA) 42.- Társadalmi Forradalom -anarcho communist portal- (Hungary) 43.- North Eastern Federation of Anarchist-Communists (USA) 44.- Colectivo de Género Libertario de Arica (Chile) 45.- Grupo Militante Libertario (Mexico) 46. Melbourne Anarchist Communist Group (Australia)

* Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 10 Ιούνη 2009.