Report this post to the editors
Και για τη Σύνοδο των G20
Ανακοίνωση Αναρχικών Κομμουνιστικών οργανώσεων [Français] [Castellano] [Italiano] [English] [Polska] [Deutsch] [中文] [عَرَبيْ ] [Nederlands] [Português]
1. Η παρούσα κρίση είναι τυπικό δείγμα των κρίσεων που εμφανίζονται συνήθως στην καπιταλιστική οικονομία. ”Υπερπαραγωγή”, σπέκουλες και αναπόφευκτη κατάρρευση είναι εγγενή στο όλο σύστημα. (Όπως σημείωσε ο Αλεξάντερ Μπέρκμαν και άλλοι, αυτό που οι οικονομολόγοι του καπιταλισμού ονομάζουν υπερπαραγωγή είναι ακριβώς η υπο-κατανάλωση: ο καπιταλισμός εμποδίζοντας μεγάλο αριθμό ανθρώπων από το να εκπληρώσουν τις ανάγκες τους, υπονομεύει τις ίδιες του τις αγορές).
2. Κάθε λύση στην κρίση που προωθείται από καπιταλιστές και κυβερνήσεις θα παραμείνει λύση στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Δεν θα είναι λύση για τις λαϊκές τάξεις. Πράγματι, όπως γίνεται σε κάθε κρίση, όλα τα πληρώνουν οι εργάτες και οι φτωχοί – ενώ η οικονομική κρίση επιχειρείται να κατευναστεί με τη διάθεση τεράστιων χρηματικών ποσών. Αυτό μάλλον θα συνεχιστεί. Αλλά καμιά αλλαγή μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα των λαϊκών τάξεων κι ακόμα τέτοιες λύσεις δεν μπορούν να προωθηθούν από μεμονωμένους πολιτικούς όπως τον Μπαράκ Ομπάμα. Αυτό που μπορεί να κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών είναι να προσφέρει διέξοδο στους καπιταλιστές και ίσως ρίξει και μερικά ψίχουλα στους εργάτες.
3. Οι χρηματικές εγγυήσεις στις τράπεζες δεν δείχνουν μόνο ποιανών τα συμφέροντα εξυπηρετούν τα κράτη, αλλά κι ακόμα την επιπολαιότητα της υποστήριξης των καπιταλιστών στην ελεύθερη αγορά. Διαμέσου της ιστορίας, οι καπιταλιστές έχουν υποστηρίξει τέτοιες αγορές όταν τους συμφέρει και έχουν τύχει της κρατικής βοήθειας και των επιχορηγήσεων όταν τις χρειάζονται. Ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει χωρίς την υποστήριξη του κράτους.
4. Στις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία και αλλού, οι εγγυήσεις αυτές έχουν πάρει τη μορφή της εθνικοποίησης των προβληματικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών – με την πλήρη υποστήριξη του κεφαλαίου. Αυτό δείχνει ότι οι καπιταλιστές δεν έχουν κανένα θεμελιώδες πρόβλημα με την κρατική ιδιοκτησία και ότι οι εθνικοποιήσεις δεν έχουν καμία σχέση με κανένα σοσιαλισμό. Μπορεί επίσης να είναι μια μέθοδος αφαίμαξης της εργατικής τάξης. Εμείς οι ίδιοι και όχι το κράτος πρέπει να αναλάβουμε τον έλεγχο της οικονομίας.
5. Εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου κάτω από τον νεοφιλευθερισμό, η άρχουσα τάξη αναγνωρίζει ότι η λύση πρέπει να είναι παγκόσμιας κλίμακας. Η Σύνοδος των G20 συνέρχεται από τις 15 Νοέμβρη για να εξετάσει το όλο πρόβλημα. Αυτό είναι σημαντικό. Οι κυρίαρχοι των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ιαπωνίας συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να συγκρατήσουν την κρίση από μόνοι τους και ότι χρειάζονται ο ένας τον άλλον, αλλά και άλλες δυνάμεις, κυρίως την Κίνα (η οποία ανέρχεται ραγδαία ως η κατεξοχήν βιομηχανική παραγωγός χώρα και τείνει πλέον να γίνει η τρίτη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη). Η Ινδία, η Βραζιλία και άλλες “ανερχόμενες” οικονομίες παρακάθονται και αυτές στο τραπέζι της Συνόδου. Όλα αυτά ίσως σηματοδοτούν μια αναγνώριση – που είναι υπό συζήτηση εδώ και μερικά χρόνια – του ότι μόνη της η G8 δεν αποτελεί πλέον το σώμα εκείνο των αποφάσεων για την παγκόμια οικονομία. Και σηματοδοτείται, επίσης, εδώ μάλλον μια μετατόπιση σε νέα κέντρα διεύθυνσης του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
6. Δεν έχουμε ελπίδες στην έλευση των νέων καπιταλιστικών δυνάμεων. Οι κυρίαρχοι της Κίνας μπορεί να ισχυρίζονται ότι είναι σοσιαλιστές, ενώ άλλοι, όπως ο Λούλα της Βραζιλίας και ο Μοτλάνθε της Νότιας Αφρικής, ίσως αυτοπαρουσιάζονται ως οι πρωταθλητές των φτωχών. Αλλά στην πραγματικότητα, όλοι υπεραμύνονται του καπιταλισμού, είναι εκμεταλλευτές και καταπιεστές των χωρών τους και, όλο και περισσότερο, ιμπεριαλιστές ή υπο-ιμπεριαλιστές εκμεταλλευτές των λαών άλλων χωρών.
7. Εάν η κρίση αυτή πρόκειται να οδηγήσει σε κάτι άλλο πέρα από την πλήρη ήττα των λαϊκών τάξεων σε παγκόσμια κλίμακα, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση και τον πόλεμο, τότε οι λαϊκές τάξεις πρέπει να κινητοποιηθούν. Πρέπει να απαιτήσουμε επιχορηγήσεις όχι για τους καπιταλιστές, αλλά για μας. Εμείς οι αναρχικοί κομμουνιστές θα αγωνιστούμε με όλους εκείνους που έχουν χρεωμένες κατοικίες για να τις ξεχρεώσουν και να τις διατηρήσουν. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να συμμετέχουμε σε αγώνες για δουλειά, καλύτερους μισθούς και λιγότερες εργάσιμες ώρες, για στέγαση, κοινωνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευση και προστασία του περιβάλλοντος. Αγωνιζόμαστε για το σταμάτημα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καταστολής σε βάρος της τάξης μας και τους αγώνες της.
8. Θέτουμε τα αιτήματα αυτά σε ανταπόκριση στη Σύνοδο των G20 και θα συνεχίζουμε να τα προωθούμε και στο μέλλον. Διαμέσου τέτοιων αιτημάτων και διαμέσου της άμεσης δράσης για την προώθησή τους, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου κινήματος των λαϊκών τάξεων που θα θέσει τέλος στον καπιταλισμό, το κράτος και τις κρίσεις που δημιουργούν.
Υπογράφουν:
Alternative Libertaire (Γαλλία)
Federazione dei Comunisti Anarchici (Ιταλία)
Melbourne Anarchist Communist Group (Αυστραλία)
Zabalaza Anarchist Communist Front (Νότια Αφρική)
Federação Anarquista do Rio de Janeiro (Βραζιλία)
Common Cause (Οντάριο, Καναδά)
Unión Socialista Libertaria (Περού)
Union Communiste Libertaire (Κεμπέκ, Καναδά)
Liberty & Solidarity (Ηνωμένο Βασίλειο)
Asociación Obrera de Canarias/Ēššer Ămăhlan n Təkanaren (Αφρική)
Anarchistische Föderation Berlin (Γερμανία)
* Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 17 Νοέμβρη 208.
Related Link: http://www.anarkismo.net