Όταν η εργασία σκοτώνει… ο θάνατος γίνεται ένας αριθμός και η ζωή γίνεται θυσία στο βωμό του καπιταλισμού και της εκμετάλλευσης.

Για τον καπιταλισμό, οι εργάτες δεν είναι τίποτα περισσότερο από ζωντανούς αριθμούς – αριθμούς παραγωγής, αριθμούς πλεονάσματος, κινητούς αριθμούς, αριθμούς που «κόβονται» διαμέσου των χαμένων θέσεων εργασίας. Εκμεταλλευόμενες ζωές και διαλυμένες ζωές είναι μόνο το κόστος. Ένας αριθμός. Η εθνική υπηρεσία της Ιταλίας για την ασφάλιση ενάντια σε τραυματισμούς στους χώρους εργασίας, η INAIL, ανακοίνωσε ότι το 2006 σημειώθηκαν συνολικά 1.280 θάνατοι στους χώρους εργασίας, μαζί με μια καλπάζουσα αύξηση των αντίστοιχων αριθμών γυναικών και μη Ευρωπαίων πολιτών. Οι αριθμοί αυτοί μας λένε ότι το 2006 ένα σύνολο 1.115 ανθρώπων πέθαναν στο βιομηχανικό τομέα (280 μόνο στον οικοδομικό χώρο), 114 στη γεωργία and 11 στο χώρο των δημοσίων υπαλλήλων. Ο αριθμός των γυναικών που πέθαναν στην ή κατά τη διάρκεια της εργασίας αυξήθηκε επίσης: 103 το 2006 έναντι 88 τον προηγούμενο χρόνο. Και ο αριθμός των μη Ευρωπαίων που πέθαναν στην ή κατά τη διάρκεια της εργασίας στην Ιταλία επίσης αυξήθηκε τα τελευταία 4 χρόνια.

Αριθμοί. Στατιστικές. Οι στατιστικές μας λένε ακόμα, ότι ένας μέσος αριθμός 4 ανθρώπων πεθαίνουν στην ή κατά τη διάρκεια της εργασίας κάθε μέρα ως αποτέλεσμα ατυχημάτων, αλλά δεν μας λένε για τους θανάτους εκείνους που δεν καταγράφονται ή δεν αναφέρονται γιατί οι σκοτωμένοι εργάτες, άντρες ή γυναίκες, Ιταλοί ή μετανάστες, εργάζονταν σε αδήλωτες και παράνομες, εργασίες μέρος της κρυφής οικονομίας. Ή για τους εργάτες εκείνους οι οποίοι σκοτώθηκαν σε οδικά ατυχήματα επειδή ήσαν τόσο κουρασμένοι ή εργάζονταν πολλές ώρες και δεν μπορούσαν να οδηγήσουν καλά. Ή τα θύματα της έκθεσης σε καρκινογόνες ή τοξικές ουσίες οι αρρώστιες των οποίων σπάνια – αν έχουν ποτέ – σχέση με το αντικείμενο εργασίας τους.

Όταν ο ένοχος είναι η δουλειά, υπάρχει ένα «παραθυράκι» στο Άρθρο 2087 του Αστικού Κώδικα ή στο Νόμο 626 [Άρθρο με το οποίο υποχρεώνονται οι εργοδότες στην Ιταλία να παρέχουν ασφαλή εργασιακό χώρο] που πάντα παρέχει προστασία σ’ αυτόν τον κατά συρροή δολοφόνο. Αλλά είναι ξεκάθαρο σε όλους: ο ένοχος είναι η οργάνωση της εργασίας και η απορύθμισή της, η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης της εργασίας και ο εκβιασμός από την πλευρά αυτών που τους αρέσουν οι νόμοι έτσι όπως έχουν συνταχτεί. Αυτός ο δολοφόνος ακρωτηριάζει επίσης: εκατοντάδες χιλιάδες τραυματισμοί στους εργατικούς χώρους σημειώνονται κάθε χρόνο (ο INAIL ανέφερε 938,613 το 2004).

Στην Ιταλία, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, πίσω από αυτούς τους θανάτους και τους τραυματισμούς στους χώρους εργασίας υπάρχουν μεγαλύτερα συμφέροντα, τα οποία τείνουν να αναδεικνύουν συνολικά το κόστος των επακόλουθων αυτών των θανάτων, των τραυματισμών και των ασθενειών που προκαλούνται στο χώρο εργασίας. Υπάρχει, φυσικά, το ανθρώπινο κόστος, αλλά, επίσης, ένα τεράστιο οικονομικό κόστος: κάθε χρόνο το 4% του παγκόσμιου GNP έχει σχέση με το κόστος από ατυχήματα, θανάτους και ασθένειες που σχετίζονται με τους χώρους εργασίας – ένα ποσόν που είναι 20 φορές μεγαλύτερο από αυτό που ξοδεύεται για αναπτυξιακή βοήθεια.

Το ανθρώπινο κόστος, πάντως, δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια! Είναι ένα μακελειό σε παγκόσμια κλίμακα! Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) κατέγραψε ποσόν περίπου 2,2 εκατομμύρια σε θανάτους σε χώρους εργασίας το 2005, από τους οποίους μόνο οι 350.000 προήλθαν από ατυχήματα (από αυτά περίπου 60.000 ήταν στον οικοδομικό χώρο). Όλοι οι υπόλοιποι – δηλαδή 1.700.000 άνθρωποι – ήσαν θύματα ασθενειών στο χώρο εργασίας (μόνο ο αμίαντος είναι υπεύθυνος για περίπου 100.000 θανάτους το χρόνο). Και οι περισσότεροι από τους θανάσιμους τραυματισμούς που υπολογίστηκαν από την ILO, συνέβησαν στην Κίνα (περίπου 90.000), σε άλλες ασιατικές χώρες (76.866) και στην Ινδία (40.133).

Τα επόμενα 15 χρόνια θα σημειωθεί αύξηση και του αριθμού των νέων (ηλικίας 15-24) και των γεροντότερων (πάνω από 60) που θα μπουν στο εργατικό δυναμικό και υπάρχουν επίσης πληθυσμιακές ομάδες που τείνουν να πέσουν θύματα περισσότερων ατυχημάτων στους χώρους εργασίας. Η πρόληψη, η προστασία, η ασφάλεια και η υγεία στους χώρους εργασίας αντιπροσωπεύουν κόστη από τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει απαλλαγή στα εθνικά συμβόλαια εργασίας για διάφορες κατηγορίες. Πρέπει να «παγώσουν» από τους εργοδότες. Οι Οδηγίες Ασφάλειας στους Εργασιακούς Χώρους πρέπει να χρησιμοποιούνται σε κάθε εργασιακό χώρο – εάν είναι απαραίτητο με έναν αυτόνομο, αυτοδιαχειριζόμενο τρόπο από τους ίδιους τους εργάτες. Οι Οδηγίες αυτές πρέπει να προστατεύονται και να ασφαλίζονται από εκβιασμούς από την εργοδοσία και να χρησιμοποιούνται σε άμεση επαφή και συνεργασία με τους τοπικούς φορείς υγείας. Οι τοπικοί γιατροί και το άλλο υγειονομικό προσωπικό πρέπει να είναι επιφορτισμένοι με την αναγνώριση των τραυματισμών στους χώρους εργασίας και τις σχετικές ασθένειες και να τη συγκρότηση μιας υπηρεσίας που θα παρακολουθεί εργατικά ατυχήματα, διαδικασία στην οποία θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται κάθε τοπική αρχή και κάθε εργασιακός χώρος.

Αλλά, πάνω απ’ όλα, χρειάζεται να συνεχίσουμε την κριτική μας στον καπιταλισμό ως συστήματος παραγωγής και να καταγγέλλουμε συστηματικά κάθε εκμετάλλευση και τα μη θανατηφόρα αποτελέσματά της στη υγεία και τη ζωή των προλεταρίων της Ιταλίας και όλου του κόσμου. Πρέπει να οργανώσουμε ειδικούς αγώνες για το ζήτημα της ασφάλειας ώστε να καταπολεμήσουμε τις διάφορες διαδικασίες που βρίσκονται στη ρίζα της αύξησης του όλου ρίσκου – από την ιδιωτικοποίηση στην υπονόμευση των πηγών, από την μη καταλληλότητα των υποχρεώσεων στην αύξηση των νορμών σε κάθε εργασία.

Εάν δεν θέλουμε να πεθαίνουμε πλέον από τη δουλειά, αλλά να ζούμε απ’ αυτή, οι «ειλικρινείς» εκκλήσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα δεν είναι πλέον αρκετά. Ούτε υπάρχει ελπίδα οι εξουσιαστές και οι διακανονισμοί να γίνουν αντιληπτοί ή να δράσουν τίμια τα αφεντικά. Σε κάθε χώρο δουλειάς πρέπει να επανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας και τη συνείδηση ότι είναι στο χέρι μας να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας. Οι εργάτες από μόνοι τους να αγωνιστούν και να είναι ενωμένοι στον αγώνα.

Federazione dei Comunisti Anarchici (Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

27th April 2007

* Δημοσιεύτηκε στα Anarkismo.net και A-Infos. Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης» 30/4/2007.
Related Link: http://www.fdca.it/fdcaen